Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej
Niedziela Palmowa
NIEDZIELA PALMOWA CZYLI MĘKI PAŃSKIEJ
palmowa
FORMULARZ MSZY ŚWIĘTEJ NA VI NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU

W tym dniu Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby dokonać paschalnego misterium. Kościół wspomina ten wjazd we wszystkich Mszach Świętych: przed mszą  główną odbywa się procesja lub uroczyste wejście, przed innymi mszami wejście zwykłe. Procesji nie można powtarzać. Wejście uroczyste można powtórzyć przed mszami, które się sprawuje z licznym udziałem wiernych.

Odpowiednio przygotowany ministrant lub komentator może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić wiernych w liturgię dnia:

„Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości!” – ten okrzyk tłumów, towarzyszący uroczystemu wjazdowi Chrystusa do Jerozolimy, powtarzamy w każdej Mszy Świętej tuż przed modlitwą eucharystyczną. Wyznajemy w ten sposób wiarę, że Ten, którego Ciało i Krew złożymy za chwilę na ołtarzu, jest naszym zbawicielem i Panem. On, oczekiwany Mesjasz z królewskiego rodu, jest Cierpiącym Sługą Boga, Barankiem ofiarowanym za nasze grzechy; Tym, który kluczem krzyża otworzył dla nas bramy niebieskiego Jeruzalem.
Dzisiejsza niedziela przez czytania liturgiczne pozwala nam w sposób szczególnie głęboki uczestniczyć w tym misterium. Jest ona także przygotowaniem i zaproszeniem do wejścia w celebracje Wielkiego Tygodnia – najważniejszego tygodnia w roku. Usłyszymy za chwilę opis Męki Pańskiej, który wprowadzi nas w wydarzenia, które przyniosły światu zbawienie. Słowa i gesty Chrystusa, Jego całkowite ogołocenie  wskazują na dobrowolne przyjęcie na siebie skutków wszystkich złych, również naszych, czynów. On nie cofnął się przed ciosami, szyderstwem, sądową kpiną, wreszcie haniebną śmiercią – by wypełniły się Pisma; by ocalić nas od wiecznego zatracenia.
Przybliżyła się do nas Pascha Pana, a On jest Paschą naszego zbawienia. Uczcijmy podczas tej Eucharystii Jezusa wchodzącego w przepaść męki.

1. PAMIĄTKA WJAZDU CHRYSTUSA DO JEROZOLIMY

PIERWSZA FORMA: PROCESJA

W odpowiedniej porze wierni gromadzą się w mniejszym kościele lub innym stosownym miejscu poza kościołem, do którego ma się udać procesja. Wierni trzymają w ręku gałązki. Kapłan i diakon, w szatach mszalnych koloru czerwonego, przychodzą na miejsce, gdzie zgromadził się lud. Kapłan zamiast ornatu może włożyć kapę koloru czerwonego, którą zdejmuje po procesji. W tym czasie śpiewa się antyfonę:
antyfona

Można śpiewać inną odpowiednią pieśń, np.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

1. Boga naszego chwalcie wszystkie ziemie.
Daj Mu cześć winną całe ludzkie plemię.
Bo litość Jego nad nami stwierdzona.
A prawda Pańska wiecznie uiszczona.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

2. Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu.
Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
Jak była na początku tak i ninie.
I na wieki niechaj zawsze słynie.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

Po odśpiewaniu antyfony lub odpowiedniej pieśni kapłan pozdrawia wiernych, jak zwykle:

K: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.

a następnie zwraca się do nich z krótką zachętą do czynnego i świadomego udziału w liturgii dnia. Może to uczynić tymi lub podobnymi słowami:

K: Drodzy bracia i siostry, przez czterdzieści dni przygotowaliśmy nasze serca przez modlitwę, pokutę i uczynki chrześcijańskiej miłości. W dniu dzisiejszym gromadzimy się, aby z całym Kościołem rozpocząć obchód misterium paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to zbawcze wydarzenie, z głęboką wiarą i pobożnością pójdźmy za Panem, abyśmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyża, dostąpili udziału w zmartwychwstaniu i życiu.

Następuje krótka chwila milczenia, po której kapłan odmawia błogosławieństwo:

K: Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, uświęć + te gałązki swoim błogosławieństwem † i spraw, abyśmy idąc z radością za Chrystusem Królem * mogli przez Niego dojść do wiecznego Jeruzalem. Który żyje i króluje na wieki wieków.
W: Amen.

albo modlitwę:

K: Módlmy się. Wszechmogący Boże, z palmami w rękach czcimy dzisiaj zwycięstwo Chrystusa, † pomnóż naszą wiarę i wysłuchaj nasze prośby, * abyśmy zjednoczeni z Chrystusem przynosili Tobie owoce dobrych uczynków. Który żyje i króluje na wieki wieków.
W: Amen.

Kapłan kropi gałązki wodą święconą nic nie mówiąc. 
 
Następnie odczytuje się z Ewangeliarza Ewangelię o wjeździe Chrystusa Pana do Jerozolimy, wyjętą z jednej z czterech Ewangelii. Czyta ją diakon w zwykły sposób. Gdy nie ma diakona, czyni to kapłan.

EWANGELIA (rok A)                                                                                              Mt 21, 1-11
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
W: Chwała Tobie, Panie.

Gdy się zbliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, mówiąc im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę i przy niej źrebię. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam ktoś coś mówił, powiecie: „Pan ich potrzebuje i zaraz je odeśle”».
A stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka: «Powiedzcie Córze Syjonu: Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy».
Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. Tłum zaś ogromny słał swe płaszcze na drodze, a inni obcinali gałązki z drzew i słali nimi drogę. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:
«Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!»
Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei».

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

EWANGELIA (rok B)                                                                                              Mk 11, 1-10
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Marka.
W: Chwała Tobie, Panie.

Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, Jezus posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: „Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: «Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem»”.
Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: „Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?” Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im.
Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki zielone ścięte na polach. A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: „Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach.”.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

albo do wyboru:

EWANGELIA (rok B)                                                                                               J 12, 12-16
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Marka.
W: Chwała Tobie, Panie.

Wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: «Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie» oraz: «Król izraelski!».
A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: «Nie bój się, Córo Syjońska, oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu».
Jego uczniowie początkowo tego nie rozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

EWANGELIA (rok C)                                                                                             Łk 19, 28-40
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
W: Chwała Tobie, Panie.

Jezus ruszył na przedzie zdążając do Jerozolimy.
Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: „Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego nikt jeszcze nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego odwiązujecie, tak powiecie: «Pan go potrzebuje»”.
Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: „Czemu odwiązujecie oślę?”
Odpowiedzieli: „Pan go potrzebuje”.
I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zbocza Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno:
„Błogosławiony Król,
który przychodzi w imię Pańskie.
Pokój w niebie
i chwała na wysokościach”.
Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: „Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom”.
Odrzekł: „Powiadam wam, jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

Po Ewangelii można wygłosić krótką homilię. Przed procesją kapłan lub diakon może się zwrócić do wiernych z następującym lub podobnym wezwaniem:

D: Drodzy bracia i siostry, naśladując rzesze, które uroczyście witały Pana Jezusa, idźmy w pokoju.
 
Procesja wyrusza do kościoła, w którym zostanie odprawiona Msza Święta. Na czele idzie ministrant z ozdobnym krzyżem, pomiędzy dwoma ministrantami,  którzy niosą zapalone świece. Jeżeli używa się kadzidła, przed krzyżem idzie ministrant z dymiącą kadzielnicą. Dalej idzie kapłan i usługujący, a za nimi wierni z gałązkami w rękach. W czasie procesji śpiewa się podane w Mszale psalmy:

ANTYFONA 1
 
Dzieci Żydowskie wyszły naprzeciw Pana niosąc gałązki oliwne i głośno wołając: Hosanna na wysokości!

albo:

Dzieci wołały: Hosanna na wysokości!

Antyfonę można powtarzać po poszczególnych wersetach psalmu.

PSALM 24(23)
 
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, * 
świat cały i jego mieszkańcy. 
     Albowiem On go na morzach osadził * 
     i utwierdził ponad rzekami. 
Kto wstąpi na górę Pana, * 
kto stanie w Jego świętym miejscu?
     Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, † 
     którego dusza nie lgnęła do marności * 
     i nie przysięga kłamliwie. 
On otrzyma błogosławieństwo od Pana * 
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
     Oto pokolenie tych, którzy Go szukają * 
     którzy szukają oblicza Boga Jakuba. 
Bramy, podnieście swe szczyty, † 
unieście się, odwieczne podwoje, * 
aby mógł wkroczyć Król chwały!
     Któż jest tym Królem chwały? † 
     Pan dzielny i potężny, * 
     Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty, † 
unieście się, odwieczne podwoje, * 
aby mógł wkroczyć Król chwały!
     Któż jest tym Królem chwały? * 
     Pan Zastępów, On jest Królem chwały. 

ANTYFONA 2

Dzieci żydowskie uścielały sukniami drogę i głośno wołały: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie.

albo:

Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie!

Antyfonę można powtarzać po poszczególnych wersetach psalmu. 
 
PSALM 47(46)

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, * 
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu!
     Bo Pan najwyższy i straszliwy * 
     jest wielkim Królem nad całą ziemią. 
On nam poddaje narody * 
i ludy rzuca pod nasze stopy. 
     Wybiera nam na dziedzictwo * 
     chlubę Jakuba, którego miłuje.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, * 
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
     Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, * 
     śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, * 
hymn zaśpiewajcie. 
     Bóg króluje nad narodami, * 
     Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Połączyli się władcy narodów * 
z ludem Boga Abrahama,
     Bo możni świata należą do Boga, * 
     On zaś jest najwyższy. 

Można też śpiewać pieśni dostosowane do okoliczności.

Po wejściu procesji do kościoła śpiewa się hymn do Chrystusa Króla. 
 
HYMN DO CHRYSTUSA KRÓLA

Chwała i cześć, o Królu Chryste,
który odkupiłeś nas.
Tobie śpiewał chłopiąt chór,
pod Twoje stopy szaty słał.
Hosanna na wysokości!
     O Zbawco nasz, witamy Ciebie,
     Izraela Tyś jest Król.
     W imię Pańskie idziesz nam
     Ty, co Dawida zdobisz ród.
     Hosanna na wysokości!
Aniołów chór w niebiosach
śpiewa niepojętą wielkość Twą,
chwali Cię śmiertelny człek
i wszechświat, dzieło Twoich rąk.
Hosanna na wysokości!
     Hebrajski lud z palmami w rękach
     na spotkanie wyszedł Ci.
     Hymny, prośby naszych serc
     niesiemy dziś przed Ciebie my.
     Hosanna na wysokości!
Przed męką Twą oddali Tobie
swojej czci należny hołd.
My zaś przyszliśmy tu dziś
sławić zwycięstwo Twe i moc.
Hosanna na wysokości!
     Błagamy Cię, o Stwórco świata:
     po wszystkie żywota dni,
     mocą twych paschalnych łask
     daj nie zmarnować Twej krwi.
     Hosanna na wysokości!

Po przybyciu do ołtarza, kapłan oddaje mu cześć; może go także okadzić. Następnie udaje się na miejsce przewodniczenia i jeśli używał kapy – zdejmuje ją i zkłada ornat. Na zakończenie procesji, opuściwszy inne obrzędy, odmawia kolektę mszalną:

K: Módlmy się (chwila milczenia). Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; † daj nam pojąć naukę płynącą z Jego Męki * i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
W: Amen.

Dalej odprawia się Mszę w zwykły sposób – następuje Liturgia Słowa.

DRUGA FORMA: UROCZYSTE WEJŚCIE

Gdy nie można odprawić procesji poza kościołem, na pamiątkę wjazdu Chrystusa odprawia się przed kościołem obrzęd uroczystego wejścia przed główną Mszą Świętą. 

Wierni z gałązkami w rękach, gromadzą się przed kościołem lub wewnątrz świątyni. Kapłan i diakon, w szatach mszalnych koloru czerwonego, z posługującymi i przedstawicielami wiernych udaje się na miejsce poza prezbiterium, tak wybrane, by przynajmniej większa część wiernych mogła widzieć obrzędy. Kapłan zamiast ornatu może włożyć kapę koloru czerwonego, którą zdejmuje po wejściu do prezbiterium.

Gdy kapłan udaje się na wyznaczone miejsce przed kościołem, śpiewa się Antyfonę "Hosanna":
antyfona

lub inną odpowiednią pieśń, np.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

1. Boga naszego chwalcie wszystkie ziemie.
Daj Mu cześć winną całe ludzkie plemię.
Bo litość Jego nad nami stwierdzona.
A prawda Pańska wiecznie uiszczona.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

2. Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu.
Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
Jak była na początku tak i ninie.
I na wieki niechaj zawsze słynie.

Ref. Chrystus wodzem,
Chrystus Królem.
Chrystus, Chrystus Władcą nam.

Po odśpiewaniu antyfony lub odpowiedniej pieśni kapłan pozdrawia wiernych, jak zwykle:

K: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.

a następnie zwraca się do nich z krótką zachętą do czynnego i świadomego udziału w liturgii dnia. Może to uczynić tymi lub podobnymi słowami:

K: Drodzy bracia i siostry, przez czterdzieści dni przygotowaliśmy nasze serca przez modlitwę, pokutę i uczynki chrześcijańskiej miłości. W dniu dzisiejszym gromadzimy się, aby z całym Kościołem rozpocząć obchód misterium paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to zbawcze wydarzenie, z głęboką wiarą i pobożnością pójdźmy za Panem, abyśmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyża, dostąpili udziału w zmartwychwstaniu i życiu.

Następuje krótka chwila milczenia, po której kapłan odmawia błogosławieństwo:

K: Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, uświęć + te gałązki swoim błogosławieństwem † i spraw, abyśmy idąc z radością za Chrystusem Królem * mogli przez Niego dojść do wiecznego Jeruzalem. Który żyje i króluje na wieki wieków.
W: Amen.

albo modlitwę:

K: Módlmy się. Wszechmogący Boże, z palmami w rękach czcimy dzisiaj zwycięstwo Chrystusa, † pomnóż naszą wiarę i wysłuchaj nasze prośby, * abyśmy zjednoczeni z Chrystusem przynosili Tobie owoce dobrych uczynków. Który żyje i króluje na wieki wieków.
W: Amen.

Kapłan kropi gałązki wodą święconą nic nie mówiąc. 
 
Następnie odczytuje się z Ewangeliarza Ewangelię o wjeździe Chrystusa Pana do Jerozolimy, wyjętą z jednej z czterech Ewangelii. Czyta ją diakon w zwykły sposób. Gdy nie ma diakona, czyni to kapłan.

EWANGELIA (rok A)                                                                                              Mt 21, 1-11
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
W: Chwała Tobie, Panie.

Gdy się zbliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, mówiąc im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę i przy niej źrebię. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam ktoś coś mówił, powiecie: „Pan ich potrzebuje i zaraz je odeśle”».
A stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka: «Powiedzcie Córze Syjonu: Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy».
Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. Tłum zaś ogromny słał swe płaszcze na drodze, a inni obcinali gałązki z drzew i słali nimi drogę. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:
«Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!»
Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei».

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

EWANGELIA (rok B)                                                                                              Mk 11, 1-10
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Marka.
W: Chwała Tobie, Panie.

Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, Jezus posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: „Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: «Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem»”.
Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: „Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?” Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im.
Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki zielone ścięte na polach. A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: „Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach.”.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

albo do wyboru:

EWANGELIA (rok B)                                                                                               J 12, 12-16
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Marka.
W: Chwała Tobie, Panie.

Wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: «Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie» oraz: «Król izraelski!».
A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: «Nie bój się, Córo Syjońska, oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu».
Jego uczniowie początkowo tego nie rozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

EWANGELIA (rok C)                                                                                             Łk 19, 28-40
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

D: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
W: Chwała Tobie, Panie.

Jezus ruszył na przedzie zdążając do Jerozolimy.
Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: „Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego nikt jeszcze nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego odwiązujecie, tak powiecie: «Pan go potrzebuje»”.
Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: „Czemu odwiązujecie oślę?”
Odpowiedzieli: „Pan go potrzebuje”.
I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zbocza Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno:
„Błogosławiony Król,
który przychodzi w imię Pańskie.
Pokój w niebie
i chwała na wysokościach”.
Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: „Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom”.
Odrzekł: „Powiadam wam, jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”.

D: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

Po Ewangelii kapłan z posługującymi i przedstawicielami wiernych udaje się uroczyście przez kościół do prezbiterium. Na czele idzie ministrant z ozdobnym krzyżem, pomiędzy dwoma ministrantami, którzy niosą zapalone świece. Jeżeli używa się kadzidła, przed krzyżem idzie ministrant z dymiącą kadzielnicą. Dalej idzie kapłan i usługujący, a za nimi przedstawiciele wiernych z gałązkami w rękach. Przed procesją kapłan lub diakon może się zwrócić do wiernych z następującym lub podobnym wezwaniem:

D: Drodzy bracia i siostry, naśladując rzesze, które uroczyście witały Pana Jezusa, idźmy w pokoju.

W tym czasie śpiewa się Hymn do Chrystusa Króla "Chwała i cześć":

HYMN DO CHRYSTUSA KRÓLA

Chwała i cześć, o Królu Chryste,
który odkupiłeś nas.
Tobie śpiewał chłopiąt chór,
pod Twoje stopy szaty słał.
Hosanna na wysokości!
     O Zbawco nasz, witamy Ciebie,
     Izraela Tyś jest Król.
     W imię Pańskie idziesz nam
     Ty, co Dawida zdobisz ród.
     Hosanna na wysokości!
Aniołów chór w niebiosach
śpiewa niepojętą wielkość Twą,
chwali Cię śmiertelny człek
i wszechświat, dzieło Twoich rąk.
Hosanna na wysokości!
     Hebrajski lud z palmami w rękach
     na spotkanie wyszedł Ci.
     Hymny, prośby naszych serc
     niesiemy dziś przed Ciebie my.
     Hosanna na wysokości!
Przed męką Twą oddali Tobie
swojej czci należny hołd.
My zaś przyszliśmy tu dziś
sławić zwycięstwo Twe i moc.
Hosanna na wysokości!
     Błagamy Cię, o Stwórco świata:
     po wszystkie żywota dni,
     mocą twych paschalnych łask
     daj nie zmarnować Twej krwi.
     Hosanna na wysokości!

lub inną odpowiednią pieśń, np.

1. „Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie”
– to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
i świecić jak słońce jasno.

2. Naprzód przebojem młodzi rycerze,
do walki z grzechem swej duszy.
Wodzem nam Jezus w hostii ukryty,
z nim w bój nasz zastęp wyruszy.

3. Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie,
podnosząc w górę swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie,
odważnie, bo Jezus woła.

Po wejściu do prezbiterium, kapłan oddaje cześć ołtarzowi; może go także okadzić. Następnie udaje się na miejsce przewodniczenia i jeśli używał kapy – zdejmuje ją i zkłada ornat. Opuściwszy inne obrzędy, odmawia kolektę mszalną:

K: Módlmy się (chwila milczenia). Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; † daj nam pojąć naukę płynącą z Jego Męki * i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
W: Amen.

Dalej odprawia Mszę Świętą w zwykły sposób – następuje Liturgia Słowa.
__________

Jeśli ze względu na okoliczności, poświęcenie gałązek musi się odbyć w prezbiterium, po odczytaniu Ewangelii kapłan z posługującymi i przedstawicielami wiernych przechodzi uroczyście między ludem przez nawę główną i boczne nawy kościoła, po czym powraca do ołtarza. Podczas tego uroczystego przejścia śpiewa się responsorium lub inne odpowiednie pieśni, jak podano wyżej. W wyjątkowych sytuacjach, gdy nawet przejście między ludem jest niemożliwe, kapłan wchodzi do prezbiterium podczas śpiewu antyfony "Hosanna", poświęca gałązki i odczytuje Ewangelię o wjeździe Chrystusa do Jerozolimy. Po Ewangelii śpiewa się Hymn do Chrystusa Króla "Chwała i cześć" lub inną odpowiednią pieśń. W tym czasie wszyscy stoją.

TRZECIA FORMA: ZWYKŁE WEJŚCIE

We wszystkich innych Mszach tej niedzieli, których nie poprzedza wejście uroczyste, wjazd Chrystusa do Jerozolimy upamiętnia się przez zwykłe wejście.

Gdy kapłan udaje się do ołtarza śpiewa się antyfonę z psalmem:

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Sześć dni przed uroczystością Paschy, * gdy Pan Jezus wchodził do Jeruzalem, dzieci wyszły Mu na spotkanie, * w rękach niosły gałązki palmowe i głośno wołały: * „Hosanna na wysokości. * Bądź błogosławiony, Panie, który przychodzisz, aby nam okazać miłosie rdzie”.

Ps 24(23), 9-10

Bramy, podnieście swe szczyty * unieście się, odwieczne podwoje, * aby mógł wkroczyć Król chwały. * Któż jest tym Królem chwały? * Pan Zastępów, On jest Królem chwały. * „Hosanna na wysokości. * Bądź błogosławiony, Panie, który przychodzisz, aby nam okazać miłosierdzie”.
 
lub inną pieśń o wjeździe Chrystusa do Jerozolimy.

Kapłan po przyjściu do ołtarza oddaje mu cześć i staje na miejscu przewodniczenia. Pozdrawia lud i odprawia Mszę świętą jak zwykle.

K: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W: Amen.
K: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.

Komentator lub sam kapłan może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić wiernych w liturgię dnia:

„Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości!” – ten okrzyk tłumów, towarzyszący uroczystemu wjazdowi Chrystusa do Jerozolimy, powtarzamy w każdej Mszy Świętej tuż przed modlitwą eucharystyczną. Wyznajemy w ten sposób wiarę, że Ten, którego Ciało i Krew złożymy za chwilę na ołtarzu, jest naszym zbawicielem i Panem. On, oczekiwany Mesjasz z królewskiego rodu, jest Cierpiącym Sługą Boga, Barankiem ofiarowanym za nasze grzechy; Tym, który kluczem krzyża otworzył dla nas bramy niebieskiego Jeruzalem.
Dzisiejsza niedziela przez czytania liturgiczne pozwala nam w sposób szczególnie głęboki uczestniczyć w tym misterium. Jest ona także przygotowaniem i zaproszeniem do wejścia w celebracje Wielkiego Tygodnia – najważniejszego tygodnia w roku. Usłyszymy za chwilę opis Męki Pańskiej, który wprowadzi nas w wydarzenia, które przyniosły światu zbawienie. Słowa i gesty Chrystusa, Jego całkowite ogołocenie  wskazują na dobrowolne przyjęcie na siebie skutków wszystkich złych, również naszych, czynów. On nie cofnął się przed ciosami, szyderstwem, sądową kpiną, wreszcie haniebną śmiercią – by wypełniły się Pisma; by ocalić nas od wiecznego zatracenia.
Przybliżyła się do nas Pascha Pana, a On jest Paschą naszego zbawienia. Uczcijmy podczas tej Eucharystii Jezusa wchodzącego w przepaść męki.

AKT POKUTY (trzecia forma)

Kapłan wzywa wiernych do pokuty tymi lub podobnymi słowami:

K: Aby „imię Pańskie” było błogosławione, uznajmy na początku tej Eucharystii nasz grzech, który niszczy naszą przyjaźń z Jezusem.

Następuje krótkie milczenie. Potem kapłan lub odpowiednio przygotowany ministrant wygłasza następujące, albo podobne wezwanie skierowane do Chrystusa:

K: Panie, który przebaczyłeś skruszonemu Piotrowi, * zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
K: Chryste, który obiecałeś Dobremu Łotrowi Królestwo niebieskie, * zmiłuj się na nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
K: Panie, który zesłałeś Apostołom Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, * zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.

Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów:

K: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy * doprowadzi nas do życia wiecznego.

Lud odpowiada:

W: Amen.

KOLEKTA

K: Módlmy się.

Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę:

K: Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; † daj nam pojąć naukę płynącą z Jego Męki * i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Po jej ukończeniu lud odpowiada:

W: Amen.

Wszyscy siadają i następuje Liturgia Słowa.
__________

W Mszach bez udziału ludu i w tych Mszach, w których nie było śpiewu na wejście, kapłan po przyjściu do ołtarza i oddaniu mu czci, pozdrawia lud, odczytuje antyfonę i w zwykły sposób odprawia Mszę Świętą. 

Tam gdzie nie może się odbyć ani procesja, ani uroczyste wejście, wypada odprawić nabożeństwo Słowa Bożego o wjeździe mesjańskim i o Męce Pańskiej. Odprawia się je w sobotę w godzinach wieczornych lub w niedzielę w odpowiedniej porze.

2. MSZA ŚWIĘTA

Po procesji lub uroczystym wejściu kapłan, opuściwszy inne obrzędy, rozpoczyna Mszę od kolekty. Następnie Mszę odprawia się w zwykły sposób.

LITURGIA SŁOWA

Msza Niedzieli Palmowej zawiera trzy czytania, które należy wykonać, jeżeli nie przemawiają przeciw temu względy duszpasterskie. Wśród czytań najważniejszy jest opis Męki Pańskiej. Jeżeli okoliczności przemawiają za skróceniem liturgii słowa w Mszach z  ludem, kapłan biorąc pod uwagę charakter zgromadzenia wiernych, może zarządzić:
a) albo odczytanie tylko jednej z dwóch lekcji poprzedzających ewangelię i Męki Pańskiej,
b) albo tylko Męki Pańskiej; jeżeli konieczność tego wymaga, można odczytać Mękę Pańską w formie skróconej.
W Mszach bez ludu obowiązują trzy czytania.

Komentator w zwięzłych słowach może wprowadzić wiernych w Liturgię Słowa:

Chrystus jest zapowiedzianym przez proroka Izajasza Sługą Boga, który podejmuje dobrowolnie cierpienie, aby ludzi obdarzyć zbawieniem.
W drugim czytaniu święty Paweł przedstawia nam obraz uniżenia Chrystusa, które prowadzi do wywyższenia i chwały. Przez swą pokorę i cierpienie, Chrystus wypełnia zapowiedzi proroków i prostuje błędny obraz Mesjasza, a nam wskazuje prawdziwą drogę, która prowadzi przez cierpienie do chwały.
Następnie wysłuchamy Męki Pańskiej, która ukazuje nam, jak bardzo ukochał nas Boży Syn, że dla nas i dla naszego zbawienia nie wahał się oddać w ręce grzeszników i wycierpieć męki krzyża.

PIERWSZE CZYTANIE                                                                                              Iz 50, 4-7
Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i wiem, że nie doznam wstydu

L: Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem.
Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

L: Oto słowo Boże.
W: Bogu niech będą dzięki.


PSALM RESPONSORYJNY                                        Ps 22 (21), 8-9. 17-18a. 19-20. 23-24 (R.: 2a)

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

08   Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą *
08   wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
09  «Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, *
09   niech go ocali, jeśli go miłuje».

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

17   Sfora psów mnie opadła, *
17   otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
17   Przebodli moje ręce i nogi, *
18   policzyć mogę wszystkie moje kości.

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

19   Dzielą między siebie moje szaty *
19   i los rzucają o moją suknię.
20   Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka: *
20   pomocy moja spiesz mi na ratunek.

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

23   Będę głosił swym braciom Twoje imię *
23   i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:
24   «Chwalcie Pana, wy, którzy się Go boicie, *
24   niech się Go lęka całe potomstwo Izraela».

Refren: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?


DRUGIE CZYTANIE                                                                                                Flp 2, 6-11
Chrystus uniżył samego siebie, dlatego Bóg Go wywyższył

L: Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian.

Chrystus Jezus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w tym co zewnętrzne uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

L: Oto słowo Boże.
W: Bogu niech będą dzięki.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ                                                                                       Flp 2, 8-9

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci,
a była to śmierć na krzyżu.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko
i dał Mu imię, które jest ponad wszelkie imię.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Czytanie lub śpiewanie opisu Męki Pańskiej odbywa się bez świeczników i okadzania księgi. Czytający nie pozdrawia ludu i nie robi znaków krzyża na księdze i na sobie. Mękę Pańską mogą wykonać diakoni lub kapłani, ewentualnie naprzemian z chórem. Jeżeli zachodzi potrzeba, celebrans wykonuje słowa Chrystusa. Mękę Pańską może także czytać jeden diakon naprzemian z celebransem wykonującym słowa Chrystusa. Mogą ją wykonać także lektorzy świeccy, przy czym celebrans, o ile to możliwe, wykonuje słowa Chrystusa. Liczba lektorów zależy od możliwości kościoła. Tylko diakoni przed śpiewaniem Męki Pańskiej proszą celebransa o błogosławieństwo, jak zwykłe przed ewangelią.

Dla wygody wykonujących Mękę Pańską w tekście umieszczono następujące znaki:
+ – słowa Chrystusa
E – słowa Ewangelisty
I – słowa innych osób pojedynczych
T – słowa kilku osób lub tłumu

MĘKA PAŃSKA (rok A)                                                                                  Mt 26, 14 – 27, 66

K: Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Mateusza.

Zdrada Judasza

E: Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: I: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam? E: A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.

Przygotowanie Paschy

W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: T: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy? E: On odrzekł: + Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami. E: Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

Wyjawienie zdrajcy

Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: + Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. E: Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: I: Chyba nie ja, Panie? E: On zaś odpowiedział: + Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. E: Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: I: Czyżbym ja, Rabbi? E: Odpowiedział mu: + Tak, ty.

Ustanowienie Eucharystii

E: A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: + Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. E: Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: + Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami, nowy, w królestwie Ojca mojego. E: Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Przepowiednia zaparcia się Piotra

Wówczas Jezus rzekł do nich: + Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę Pasterza, a rozproszą się owce ze stada. Lecz gdy powstanę, udam się przed wami do Galilei. E: Odpowiedział Mu Piotr: I: Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię. E: Jezus mu rzekł: + Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. E: Na to Piotr: I: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. E: Podobnie też mówili wszyscy uczniowie.

Modlitwa i trwoga konania

Wtedy przyszedł Jezus z nimi do posiadłości zwanej Getsemani i rzekł do uczniów: + Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę i tam się pomodlę. E: Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: + Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną. E: I odszedłszy nieco do przodu, padł na twarz i modlił się tymi słowami: + Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty niech się stanie! E: Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: + Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. E: Powtórnie odszedł i tak się modlił: + Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja! E: Potem wrócił i zastał ich śpiących, bo oczy ich były zmorzone snem. Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, wypowiadając te same słowa. Potem przyszedł do uczniów i rzekł do nich: + Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy! Oto blisko jest mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa

E: Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu. Zdrajca zaś dał im taki znak: I: Ten, którego pocałuję, to właśnie On; Jego pochwyćcie! E: Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: I: Witaj, Rabbi! E: I pocałował Go. A Jezus rzekł do niego: + Przyjacielu, po co przyszedłeś? E: Wtedy podeszli, rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i ugodziwszy sługę najwyższego kapłana, odciął mu ucho. Wtedy Jezus rzekł do niego: + Włóż miecz na swoje miejsce, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? Jakże więc wypełnią się Pisma, że tak się stać musi? E: W owej chwili Jezus rzekł do tłumów: + Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie ująć. Codziennie zasiadałem w świątyni i nauczałem, a nie pochwyciliście Mnie. Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków. E: Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

Jezus wobec Sanhedrynu

Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana, Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi. A Piotr szedł za Nim z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam na dziedziniec i usiadł między służbą, aby widzieć, jaki będzie wynik. Tymczasem arcykapłani i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli, chociaż występowało wielu fałszywych świadków. W końcu stanęło dwóch, mówiąc: T: On powiedział: Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować. E: Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: I: Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie? E: Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: I: Zaklinam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży? E: Jezus mu odpowiedział: + Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego na obłokach niebieskich. E: Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: I: Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo. Jak wam się zdaje? E: Oni odpowiedzieli: T: Winien jest śmierci. E: Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go i szydzili: T: Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył!

Zaparcie się Piotra

E: Piotr zaś siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna służąca i rzekła: I: I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem. E: Lecz on zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł: I: Nie wiem, o czym mówisz. E: A gdy poszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam byli: I: Ten był z Jezusem Nazarejczykiem. E: I znowu zaprzeczył pod przysięgą: I: Nie znam tego Człowieka. E: Po chwili ci, którzy tam stali, podeszli i rzekli do Piotra: T: Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo nawet twoja mowa cię zdradza. E: Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: I: Nie znam tego Człowieka. E: A natychmiast zapiał kogut. Wspomniał Piotr na słowo Jezusa, który powiedział: Nim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

Jezus wydany Piłatowi

A gdy nastał ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciw Jezusowi, żeby Go zgładzić. Związawszy Go, zaprowadzili i wydali w ręce namiestnika Poncjusza Piłata.

Koniec zdrajcy

Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: I: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną. E: Lecz oni odparli: T: Co nas to obchodzi? To twoja sprawa. E: Rzuciwszy srebrniki w stronę przybytku, oddalił się. A potem poszedł i powiesił się. Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: T: Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew. E: Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza, na grzebanie cudzoziemców. Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pola Krwi. Wtedy wypełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela. I dali je za Pole Garncarza, jak mi rozkazał Pan.

Jezus przed Piłatem

Jezusa zaś postawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: I: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? E: Jezus odpowiedział: + Tak, Ja nim jestem. E: A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał. Wtedy zapytał Go Piłat: I: Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw Tobie? E: On jednak nie odpowiedział mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród

A na każde święto namiestnik miał zwyczaj uwalniać jednego więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. Gdy się więc zgromadzili, spytał ich Piłat: I: Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem? E: Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: I: Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu. E: Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby żądały Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik: I: Którego z tych dwu chcecie, żebym wam uwolnił? E: Odpowiedzieli: T: Barabasza. E: Rzekł do nich Piłat: I: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem? E: Zawołali wszyscy: T: Na krzyż z Nim! E: Namiestnik powiedział: I: Cóż właściwie złego uczynił? E: Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: T: Na krzyż z Nim! E: Piłat, widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej narasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: I: Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz. E: A cały lud zawołał: T: Krew Jego na nas i na dzieci nasze. E: Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyszydzony

Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: T: Witaj, Królu żydowski! E: Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

Droga krzyżowa

Wychodząc, spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego. Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejscem Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc tam, pilnowali Go. A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, Król żydowski. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.

Wyszydzenie na krzyżu

Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówiąc: T: Ty, który burzysz przybytek i w trzy dni go odbudowujesz, wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża! E: Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali: T: Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym. E: Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa

Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: + Elí, Elí, lemá sabachtháni? E: To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: T: On Eliasza woła. E: Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, nasączył ją octem, umocował na trzcinie i dawał Mu pić. Lecz inni mówili: T: Zostaw! Popatrzmy, czy nadejdzie Eliasz, aby Go wybawić. E: A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i oddał ducha. Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie.

Po zgonie Jezusa

A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik zaś i jego ludzie, którzy trzymali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: T: Prawdziwie, Ten był Synem Bożym. E: Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Były wśród nich: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.

Złożenie Jezusa do grobu

Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. Udał się on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać. Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem do grobu zatoczył duży kamień i odszedł. Lecz Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedząc naprzeciw grobu. Nazajutrz, to znaczy po dniu Przygotowania, zebrali się arcykapłani i faryzeusze u Piłata i oznajmili: T: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ów oszust powiedział jeszcze za życia: Po trzech dniach powstanę. Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby przypadkiem nie przyszli Jego uczniowie, nie wykradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze od pierwszego. E: Rzekł im Piłat: I: Macie straż: idźcie, zabezpieczcie grób, jak umiecie. E: Oni poszli i zabezpieczyli grób, opieczętowując kamień i stawiając straż.

K: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

Albo Ewangelia w roku A krótsza: Mt 27, 11-54.

MĘKA PAŃSKA (rok B)                                                                                   Mk 14, 1 – 15, 47

K: Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Marka.

Spisek przeciw Jezusowi

E: Dwa dni przed Paschą i Świętem Przaśników arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić. Lecz mówili: T: Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem.

Namaszczenie w Betanii

E: A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Stłukła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. A niektórzy oburzali się, mówiąc między sobą: T: Po co to marnowanie olejku? Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim. E: I przeciw niej szemrali. Lecz Jezus rzekł: + Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła.

Zdrada Judasza

E: Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać.

Przygotowanie Paschy

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: T: Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę? E: I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: + Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłana i gotową. Tam przygotujcie dla nas. E: Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

Zapowiedź zdrady

Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: + Zaprawdę powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną. E: Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: I: Czyżbym ja? E: On im rzekł: + Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził.

Ustanowienie Eucharystii

E: A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: + Bierzcie, to jest Ciało moje. E: Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: + To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.

Przepowiednia zaparcia się Piotra

E: Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. Wtedy Jezus im rzekł: + Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei. E: Na to rzekł Mu Piotr: I: Choćby wszyscy zwątpili, ale nie ja. E: Odpowiedział mu Jezus: + Zaprawdę powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. E: Lecz on tym bardziej zapewniał: I: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. E: I wszyscy tak samo mówili.

Modlitwa i trwoga konania

A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: + Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił. E: Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: + Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie. E: I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby, jeśli to możliwe, ominęła Go ta godzina. I mówił: + Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty. E: Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: + Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. E: Odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa. Gdy wrócił, zastał ich śpiących, gdyż oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: + Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć. Przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto zbliża się mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa

E: I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: I: Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie. E: Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: I: Rabbi E: i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego i pochwycili Go. A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. A Jezus rzekł do nich: + Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić. E: Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, lecz on zostawił prześcieradło i bez odzienia uciekł od nich.

Jezus przed Wysoką Radą

A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Piśmie. Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu. Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli. Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale świadectwa te nie były zgodne. A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: T: Myśmy słyszeli, jak On mówił: Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony. E: Lecz i w tym ich świadectwo nie było zgodne. Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: I: Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie? E: Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: I: Czy Ty jesteś Mesjaszem, Synem Błogosławionego? E: Jezus odpowiedział: + Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi. E: Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzeki: I: Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje? E: Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: T: Prorokuj. E: Także słudzy bili Go pięściami po twarzy.

Zaparcie się Piotra

Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. Zobaczywszy Piotra grzejącego się, przypatrzyła mu się i rzekła: I: I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem. E: Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: I: Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz. E: I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: I: To jest jeden z nich. E: A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: I: Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem. E: Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: I: Nie znam tego człowieka, o którym mówicie. E: I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz. I wybuchnął płaczem.

Jezus przed Piłatem

Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cała Wysoka Rada powzięli uchwałę. Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi. Piłat zapytał Go: I: Czy Ty jesteś królem żydowskim? E: Odpowiedział mu: + Tak, Ja nim jestem. E: Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy. Piłat ponownie Go zapytał: I: Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżają. E: Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród

Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze im czynił. Piłat im odpowiedział: I: Jeśli chcecie, uwolnię wam króla żydowskiego? E: Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza. Piłat ponownie ich zapytał: I: Cóż więc mam uczynić z Tym, którego nazywacie królem żydowskim? E: Odpowiedzieli mu krzykiem: I: Ukrzyżuj Go! E: Piłat odparł: I: Co więc złego uczynił? E: Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: T: Ukrzyżuj Go! E: Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany

Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: T: Witaj, królu żydowski! E: Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i, przyklękając, oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty.

Droga krzyżowa

Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufa, który wracał z pola i właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy Miejsce Czaszki.

Ukrzyżowanie

Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali. Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: Król żydowski. Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony.

Wyszydzenie na krzyżu

Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: T: Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, zejdź z krzyża i ocal samego siebie. E: Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: T: Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy widzieli i uwierzyli. E: Lżyli Go także ci, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa

A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: + Eloí, Eloí, lamá sabachtháni. E: To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: T: Patrz, woła Eliasza. E: Ktoś pobiegł i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić, mówiąc: I: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć z krzyża. E: Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha. Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie.

Po śmierci Jezusa

A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół. Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: I: Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym. E: Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome. Kiedy przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy. Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, poważany członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł. Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi. Ten kupił płótno, zdjął Jezusa z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.

K: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

Albo Ewangelia w roku B krótsza: Mk 15, 1-39.

MĘKA PAŃSKA (rok C)                                                                                  Łk 22, 14 – 23, 56

K: Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Łukasza.

Ostatnia Pascha

E: Gdy nadeszła pora, Jezus zajął miejsce u stołu, a z Nim Apostołowie. Wtedy rzekł do nich: + Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym. E: Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, powiedział: + Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.

Ustanowienie Eucharystii

E: Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał, mówiąc: + To jest Ciało moje, które za was będzie wydane; czyńcie to na moją pamiątkę. E: Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: + Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.

Zapowiedź zdrady

Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany. E: A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by mógł spośród nich to uczynić.

Spór o pierwszeństwo

Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: + Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak macie postępować. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa. Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy. Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach i sądzili dwanaście pokoleń Izraela.

Obietnica dana Piotrowi

Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci. E: On zaś powiedział: I: Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć. E: Lecz Jezus odrzekł: + Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz.

Chwila walki

E: I rzekł do nich: + Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów? E: Oni odpowiedzieli: T: Niczego. E: Mówił dalej: + Lecz teraz kto ma trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz. Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dochodzi kresu. E: Oni rzekli: T: Panie, tu są dwa miecze. E: Odpowiedział im: + Wystarczy.

Modlitwa i trwoga konania

E: Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną; towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: + Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. E: A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: + Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie. E: Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: + Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

Pojmanie Jezusa

E: Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować. Jezus rzekł do niego: + Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego? E: Towarzysze Jezusa widząc, na co się zanosi, zapytali: I: Panie, czy mamy uderzyć mieczem? E: I któryś z nich uderzył sługę najwyższego kapłana, i odciął mu prawe ucho. Lecz Jezus powiedział: + Przestańcie, dosyć. E: I dotknąwszy ucha, uzdrowił go. Do arcykapłanów zaś, dowódców straży świątynnej i starszych, którzy wyszli przeciw Niemu, Jezus rzekł: + Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę? Gdy codziennie bywałem u was w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności.

Zaparcie się Piotra

E: Schwycili Go więc, uprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł z daleka. Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł także między nimi. A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: I: I ten był razem z Nim. E: Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: I: Kobieto, nie znam Go. E: Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: I: I ty jesteś jednym z nich. E: Piotr odrzekł: I: Człowieku, nie jestem. E: Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie twierdzić: I: Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem. E: Piotr zaś rzekł: I: Człowieku, nie wiem, co mówisz. E: I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał. A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: Dziś, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

Jezus wyszydzony

Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go. Zasłaniali Mu oczy i pytali: T: Prorokuj, kto Cię uderzył. E: Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu.

Wobec Wysokiej Rady

Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę. Rzekli: T: Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam. E: On im odrzekł: + Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi, i jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi. Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej. E: Zawołali wszyscy: T: Więc Ty jesteś Synem Bożym? E: Odpowiedział im: + Tak. Jestem Nim. E: A oni zawołali: T: Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z ust Jego.

Jezus przed Piłatem

E: Teraz całe ich zgromadzenie powstało i poprowadzili Go przed Piłata. Tam zaczęli oskarżać Go: T: Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza-Króla. E: Piłat zapytał Go: I: Czy Ty jesteś królem żydowskim? E: Jezus odpowiedział mu: + Tak, Ja nim jestem. E: Piłat więc oświadczył arcykapłanom i tłumom: I: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku. E: Lecz oni nastawali i mówili: T: Podburza lud, szerząc swą naukę po całej Judei, od Galilei, gdzie rozpoczął, aż dotąd. E: Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem. A gdy się upewnił, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który w tych dniach również przebywał w Jerozolimie.

Jezus przed Herodem

Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jaki znak, zdziałany przez Niego. Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali. Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni.

Jezus ponownie przed Piłatem

Piłat więc kazał zwołać arcykapłanów, członków Wysokiej Rady oraz lud i rzekł do nich: I: Przywiedliście mi tego człowieka pod zarzutem, że podburza lud. Otóż ja przesłuchałem Go wobec was i nie znalazłem w Nim żadnej winy w sprawach, o które Go oskarżacie. Ani też Herod, bo odesłał Go do nas; a oto nie popełnił On nic godnego śmierci. Każę Go więc wychłostać i uwolnię.

Jezus odrzucony przez swój naród

E: A był obowiązany uwalniać im jednego na święta. Zawołali więc wszyscy razem: T: Strać Tego, a uwolnij nam Barabasza. E: Był on wtrącony do więzienia za jakiś rozruch powstały w mieście i za zabójstwo. Piłat, chcąc uwolnić Jezusa, ponownie przemówił do nich. Lecz oni wołali: T: Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go. E: Zapytał ich po raz trzeci: I: Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc wychłostać i uwolnię. E: Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki. Piłat więc zawyrokował, żeby ich żądanie zostało spełnione. Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo był wtrącony do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę.

Droga krzyżowa

Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem. A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: + Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym? E: Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby ich z Nim stracić.

Ukrzyżowanie

Gdy przyszli na miejsce, zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Lecz Jezus mówił: + Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. E: Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy.

Wyszydzenie na krzyżu

A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: T: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym. E: Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: T: Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie. E: Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król żydowski.

Dobry łotr

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: I: Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas. E: Lecz drugi, karcąc go, rzekł: I: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił. E: I dodał: I: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. E: Jezus mu odpowiedział: + Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.

Śmierć Jezusa

E: Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: + Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. E: Po tych słowach wyzionął ducha. Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie.

Po śmierci Jezusa

Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił: I: Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy. E: Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały bijąc się w piersi. Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu.

Pogrzeb Jezusa

Był tam człowiek prawy i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. Były przy tym kobiety, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa. Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu.

K: Oto słowo Pańskie.
W: Chwała Tobie, Chryste.

Albo Ewangelia w roku C krótsza: Łk 23, 1-49.

HOMILIA
Nie należy opuszczać homilii po opowiadaniu o Męce (Paschalis sollemnitatis, n. 34).

WYZNANIE WIARY
Jeżeli jest to przepisane, po homilii składa się wyznanie wiary. Podczas wypowiadania wytłuszczonych słów wszyscy skłaniają głowę na znak czci.

Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. * I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a Królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Następuje modlitwa powszechna, którą kapłan kieruje z miejsca przewodniczenia lub z ambony. Kapłan wzywa wiernych do modlitwy i odmawia formułę końcową. Intencje modlitwy powszechnej podaje diakon, kantor, lektor lub ktoś inny uprzednio wyznaczony i odpowiednio przygotowany. Wierni wyrażają swoje prośby w formie wspólnej inwokacji po intencjach.

MODLITWA WIERNYCH (rok A)

K: Przez Jezusa Chrystusa, który z miłości i posłuszeństwa podjął za nas mękę i tak wszedł do chwały Ojca, zanieśmy pokorne prośby za całą ludzkość, odkupioną na krzyżu:

1. Chrystus przyszedł do nas ubogi, przybrał postać sługi. Módlmy się za Kościół święty, aby naśladował Pana, służąc ludziom w miłości i pokorze. Ciebie prosimy...
2. Przedwieczne Słowo stało się podobne do ludzi. Módlmy się, aby chrześcijanie przemienieni przez ofiarę krzyża stali się podobni do Chrystusa. Ciebie prosimy...
3. Syn Boży był uznany za człowieka, przyjął ludzkie ciało, ciężar pracy, cierpienie i śmierć. Módlmy się za ludzi cierpiących, ciężko pracujących, za chorych i konających, aby swym cierpieniem dopełniali na sobie mękę Chrystusa. Ciebie prosimy...
4. Przez swoją mękę na krzyżu Chrystus dokonał naszego zbawienia. Módlmy się, aby kapłani, głosząc zgorszenie krzyża, uobecniali w świecie Chrystusa Zbawiciela i stali się podobnymi do Tego, który przyszedł służyć i dać swoje życie na okup za wielu. Ciebie prosimy...
5. Módlmy się do Boga, który przez pokorną i okrutną śmierć wywyższył swego Syna w zmartwychwstaniu i dał Mu wszelką władzę na niebie i na ziemi, aby nasi zmarli razem z Chrystusem byli wywyższeni w chwale nieba. Ciebie prosimy...
6. Módlmy się za nas tutaj zgromadzonych w Niedzielę Palmową, abyśmy zjednoczeni z Chrystusem umarłym i zmartwychwstałym, słowem i życiem wyznawali, że „Jezus jest Panem ku chwale Boga Ojca”. Ciebie prosimy...

K: Wysłuchaj, Panie, modlitwy Kościoła, okaż miłosierdzie Twemu ludowi, który odkupiony przez Krew Chrystusa, wśród świata uobecnia Jego zbawczą Mękę i niesie ludziom nadzieję zmartwychwstania i życia. Przez Chrystusa Pana naszego.
W: Amen.

MODLITWA WIERNYCH (rok B)

K: Zbliżają się dni zbawczej męki Chrystusa, którą podjął z miłości dla nas. Wierząc, że nie odmówi nam niczego, skoro ofiarował za nas swoje życie, zanieśmy do Niego nasze błagania:

1. Módlmy się za Kościół święty, aby odnowiony wielkopostną pokutą, z wiarą przeżywał zbawcze wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Ciebie prosimy...
2. Módlmy się za kapłanów i służbę liturgiczną posługującą przy ołtarzu, aby miłosierny Bóg obdarzył ich swoim błogosławieństwem. Ciebie prosimy...
3. W Światowym Dniu Młodzieży módlmy się o światło Ducha Świętego w życiowych decyzjach przez nią podejmowanych. Ciebie prosimy...
4. Módlmy się za cierpiących i potrzebujących, aby w zjednoczeniu z Męką Chrystusa znaleźli pocieszenie. Ciebie prosimy...
5. Módlmy się za zmarłych (w tym za świętej pamięci N.), aby dane im było spotkać Chrystusa w raju. Ciebie prosimy...
6. Módlmy się za nas tu zgromadzonych, aby rozważanie Męki Chrystusa budziło w nas pragnienie coraz większej gorliwości w pełnieniu woli Ojca. Ciebie prosimy...

K: Wszystko, co mamy i czym jesteśmy, mamy Panie, dzięki Twej wszechmocy; naucz nas o tym pamiętać i zawsze pełnić Twoją wolę. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.

MODLITWA WIERNYCH (rok C)

K: Przez Jezusa Chrystusa, który podjął mękę i śmierć, aby zwyciężyć zło i obdarzyć wszystkich nowym życiem, zanośmy do Boga nasze prośby wierząc, że zostaniemy wysłuchani:

1. Módlmy się za Ojca Świętego, biskupów, prezbiterów i diakonów, aby dobry Bóg każdego dnia na nowo umacniał ich w głoszeniu mądrości Krzyża. Ciebie prosimy...
2. Módlmy się za katechumenów przygotowujących się do przyjęcia Chrztu, aby Bóg otworzył im bramy Swego miłosierdzia i zaliczył do Swych przybranych dzieci. Ciebie prosimy...
3. Módlmy się za młodzież i dzieci, aby dzięki wierności zasadom Ewangelii zachowały więź z Chrystusem i Jego Kościołem. Ciebie prosimy...
4. Módlmy się za tych, którzy przez całe lata nie przystępowali do sakramentu pokuty, aby nie zamykali swojego serca przed Bożym przebaczeniem. Ciebie prosimy...
5. Módlmy się za bezrobotnych, głodnych, chorych i cierpiących, aby łącząc się z Panem w Jego męce, doznali łaski płynącej z krzyża. Ciebie prosimy...
6. Módlmy się za nas uczestniczących w Świętej Liturgii, abyśmy pośród dróg współczesnego świata zawsze kroczyli śladami Chrystusa. Ciebie prosimy...

K: Wyznajemy Jezu Chryste, że Ty jesteś Panem ku chwale Boga Ojca; ulecz nas z grzechów swoją łaską i zaprowadź do niebieskiej Ojczyzny. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.
LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

Po liturgii słowa rozpoczyna się śpiew na przygotowanie darów. W tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu korporał, palkę, puryfikaterz, kielich i mszał. Wypada, aby wierni zaznaczyli swój udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy diakona lub ministrantów. Składa się je w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła, przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.

Komentarz przed procesją z darami:

Wspominając ofiarę krzyżową Jezusa Chrystusa składamy na ołtarzu Pana chleb i wino i tym samym włączamy się w sprawowane misterium Mszy Świętej. Ofiarujmy Bogu także nasze dary duchowe, postanowienia wielkopostne i naszą chęć nawrócenia i otwórzmy się na Jego łaskę, by On mógł nas przemieniać.

PIEŚŃ NA OFIAROWANIE

1. Krzyżu święty, nade wszystko
    drzewo przenajszlachetniejsze.
    W żadnym lesie takie nie jest,
    jedno na którym sam Bóg jest.
    Słodkie drzewo, słodkie gwoździe
    rozkoszny owoc nosiło.

2. Skłoń gałązki drzewo święte,
    ulżyj członkom tak rozpiętym,
    odmień teraz oną srogość,
    którąś miało z przyrodzenia.
    Spuść lekuchno i cichuchno
    Ciało Króla niebieskiego.

3. Tyś samo było dostojne,
    nosić światowe Zbawienie,
    przez cię przewóz jest naprawion,
    światu, który był zagubion,
    który święta Krew polała,
    co z Baranka wypłynęła.

PRZYGOTOWANIE DARÓW

K: Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.
W: Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.

Modlitwa nad darami

K: Panie, nasz Boże, przez mękę swojego Syna pojednaj nasze sobą, † nie zasługujemy na to z powodu złego życia, * lecz ufamy, że Najświętsza Ofiara wyjedna nam przebaczenie u Twojego miłosierdzia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W: Amen.

PREFACJA
Prefacja na Niedzielę Palmową „Śmierć Chrystusa zgładziła nasze winy” (nr 19).

K: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
K: W górę serca.
W: Wznosimy je do Pana.
K: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W: Godne to i sprawiedliwe.
K: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze składali dziękczynienie * Tobie, miłosierny Ojcze, wszechmogący Boże, * Królu wiecznej chwały, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On wolny od grzechu cierpiał za grzeszników * i nie mając winy przyjął niesprawiedliwy wyrok, * aby odpokutować zbrodnie świata. * Śmierć Chrystusa zgładziła nasze winy, * a Jego zmartwychwstanie przyniosło nam zbawienie.
Dlatego z wszystkimi Aniołami wysławiamy Ciebie, * z radością wołając:
W: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.

MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
III Modlitwa Eucharystyczna

K: Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * i słusznie Cię sławi wszelkie stworzenie, * bo przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * mocą Ducha Świętego ożywiasz i uświęcasz wszystko * oraz nieustannie gromadzisz lud swój, * aby na całej ziemi * składał Tobie ofiarę czystą.

Wspomnienie tajemnicy dnia

Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, * w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał * i zesłał na Apostołów Ducha Świętego.

Prośba o przeistoczenie darów (epikleza)

WK: Pokornie błagamy Cię, Boże, * uświęć mocą Twojego Ducha te dary, * które przynieśliśmy Tobie, * aby się stały Ciałem + i Krwią * Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, * który nam nakazał spełniać to misterium.

Przeistoczenie (konsekracja)

On bowiem tej nocy, której był wydany, * wziął chleb i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:

Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
To jest bowiem Ciało moje,
które za was będzie wydane.

Podobnie po wieczerzy wziął kielich * i dzięki Tobie składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc:

Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
To jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.

Aklamacja czwarta

GC: Tajemnica wiary.
W: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Wspomnienie tajemnicy odkupienia i ofiarowanie (anamneza)

WK: Wspominając, Boże, * zbawczą mękę Twojego Syna, * jak również cudowne Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie, * oraz czekając na powtórne Jego przyjście, * składamy Ci wśród dziękczynnych modłów * tę żywą i świętą Ofiarę. * Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła * i przyjmij Ofiarę, przez którą nas pojednałeś ze sobą. * Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna * i napełnieni Duchem Świętym, * stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie.

Modlitwa ofiarnicza

1K: Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie, * abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi, * przede wszystkim z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, * ze świętymi Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.), z Dobrym Łotrem i wszystkimi Świętymi, * którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie.

Modlitwy wstawiennicze: za Kościół, za żyjących i za zmarłych

2K: Prosimy Cię, Boże, * aby ta Ofiara naszego pojednania z Tobą * sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. * Utwierdź w wierze i miłości Twój Kościół * pielgrzymujący na ziemi; * a więc Twojego sługę, naszego Papieża Franciszka, * jego świątobliwość Papieża Seniora Benedykta * naszego Biskupa Piotra, * jego biskupa pomocniczego Mirosława, * biskupa seniora Romana, * wszystkich biskupów świata, duchowieństwo * i cały lud odkupiony. * Pamiętaj, Boże, o tych, * których odrodziłeś z wody i Ducha Świętego, * udzielając im odpuszczenia wszystkich grzechów. * Wysłuchaj łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, * którzy z Twojej łaski stoją przed Tobą. * W miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, * zjednocz ze sobą wszystkie swoje dzieci * rozproszone po całym świecie. * Przyjmij do swojego Królestwa naszych zmarłych braci i siostry (powinno się wymienić zmarłych, w intencji których odprawiana jest Msza Święta) * oraz wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.

Doksologia końcowa

WK: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków.
W: Amen.

OBRZĘDY KOMUNII ŚWIĘTEJ

Modlitwa Pańska

K: Prośmy Ojca niebieskiego, * aby odpuścił nam grzechy * i zachował nas od złego:
W: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: * święć się imię Twoje, * przyjdź Królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego.

Embolizm

K: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali * przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
W: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.

Modlitwa o pokój

K: Panie Jezu Chryste, * przez Twoją śmierć na krzyżu * Bóg Ojciec wprowadził pokój między niebem i ziemią. * Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. * Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.

Znak pokoju

K: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Przekażcie sobie znak pokoju.

Agnus Dei

W: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.
Komunia Święta

K: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
W: Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja.

ANTYFONA NA KOMUNIĘ                                                                                           Mt 26, 42

Ojcze, jeśli nie może Mnie ominąć ten kielich * i muszę go wypić, * niech się stanie Twoja wola.

PIEŚŃ NA KOMUNIĘ

1. Ogrodzie Oliwny, widok w tobie dziwny?
    Widzę Pana mego na twarz upadłego.
    Tęskność, smutek, strach Go ściska,
    Krwawy pot z Niego wyciska,
    Ach Jezu mdlejący, prawieś konający?

2. Kielich gorzkiej męki z Ojca Twego ręki,
    Ochotnie przyjmujesz, za nas ofiarujesz:
    Anioł Ci się z nieba zjawia,
    O męce z Tobą rozmawia,
    Ach Jezu strwożony, przed męką zmęczony?

3. Uczniowie posnęli, Ciebie zapomnieli,
    Judasz zbrojne roty stawia przede wroty.
    I wnet do Ogrójca wpada,
    Z wodzem swym zbirów gromada,
    Ach Jezu kochany, przez ucznia sprzedany!

PIEŚŃ NA UWIELBIENIE

1. Upadnij na kolana, ludu, czcią przejęty,
    Uwielbiaj swego Pana: Święty, Święty, Święty.

2. Zabrzmijcie z nami nieba, Bóg nasz niepojęty,
    W postaci przyszedł chleba: Święty, Święty, Święty.

3. Powtarzaj ludzki rodzie, wiarą przeniknięty,
    Na wschodzie i zachodzie: Święty, Święty, Święty.

4. Pan wieczny zawsze, wszędzie, ku nam łaską zajęty,
    Niech wiecznie wielbion będzie: Święty, Święty, Święty.

Po pieśni na uwielbienie należy zachować dłuższą chwilę milczenia, skupienia i refleksji.

MODLITWA PO KOMUNII

K: Módlmy się (chwila milczenia). Boże, Ty nas posiliłeś Najświętszym Sakramentem, a przez śmierć Twojego Syna obudziłeś w nas nadzieję życia wiecznego, w które wierzymy, † pokornie Cię błagamy: * spraw, abyśmy przez Jego zmartwychwstanie osiągnęli cel naszych dążeń. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W: Amen.
OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

Komentarz przed rozesłaniem:

Rozpoczęliśmy Wielki Tydzień Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Niech w tym Tygodniu towarzyszy nam szczególne Boże błogosławieństwo, byśmy wiernie szli za naszym Panem i towarzyszyli Mu w Jego męce i chwale.

K: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
D: Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

Błogosławieństwo uroczyste – o Męce Pańskiej (nr 5)

K: Bóg, miłosierny Ojciec, który w męce swojego Syna dał wam przykład miłości, † niech sprawi abyście przez służbę Bogu i ludziom * otrzymali niewysłowiony dar Jego błogosławieństwa.
W: Amen.
K: Chrystus, który umierając na krzyżu wybawił was od śmierci wiecznej, * niech was obdarzy życiem bez końca.
W: Amen.
K: Wszystkim, którzy Go naśladują w Jego uniżeniu, * niech da udział w swoim zmartwychwstaniu.
W: Amen.

W Mszach bez procesji i uroczystego wejścia zamiast błogosławieństwa uroczystego można odmówić modlitwę nad ludem:

K: Wejrzyj, prosimy Cię Panie, na tę rodzinę Twoją, za którą Pan nasz Jezus Chrystus bez wahania oddał się w ręce złoczyńców i przyjął cierpienie na Krzyżu.
W: Amen

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO I ROZESŁANIE

K: Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.
W: Amen.
K: Idźcie w pokoju Chrystusa.
W: Bogu niech będą dzięki.

PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE

1. Jezu Chryste, Panie miły
    Baranku bardzo cierpliwy!
    Wzniosłeś na krzyż ręce swoje,
    Gładząc nieprawości moje.

2. Płacz Go, człowiecze mizerny,
    Patrząc jak jest miłosierny;
    Jezus, na krzyżu umiera,
    Słońce jasność swą zawiera.

3. Pan wyrzekł ostatnie słowa,
    Zwisła Mu na piersi głowa;
    Matka, pod Nim frasobliwa,
    Stoi z żalu ledwie żywa.

4. Zasłona się potargała,
    Ziemia rwie się, ryczy skała;
    Setnik woła: Syn to Boży!
    Tłuszcza wierząc w proch się korzy.

5. Na koniec Mu bok przebito,
    Krew płynie z wodą obfito;
    Żal nasz, dziś wyznajem łzami:
    Jezu, zmiłuj się nad nami!

Do pobrania:
1) Formularz Mszy Świętej w VI Niedzielę Wielkiego Postu (Palmową)
2) Męka Pańska wg św. Mateusza (rok A)
3) Męka Pańska wg św. Marka (rok B)
4) Męka Pańska wg św. Łukasza (rok C)