LITURGIA - strona płockich ministrantów (Nieoficjalne Diecezjalne Centrum Formacji Liturgicznej)

Zesłanie Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica)
duch święty

NOWENNA
przed uroczystością
ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

Modlitwa wstępna (odmawiana w każdym dniu nowenny)

Duchu Święty, Boże, który w dniu narodzin Kościoła raczyłeś zstąpić widomie na apostołów, aby oświecić ich rozum, zapalić serca, utwierdzić w wierze i życie ich uświęcić, błagamy Cię najgoręcej w czasie tej nowenny, abyś również nam raczył udzielić tych samych darów dla naszego uświęcenia i wzrostu chwały Bożej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwy na poszczególne dni nowenny

Dzień 1
W ostatnim dniu oktawy Święta Namiotów, Jezus „zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7, 37.39).
Módlmy się: Panie Jezu Chryste, jak drzewo po przyjęciu wody rozwija się i przynosi owoce, również i my pragniemy przyjąć łaskę Ducha Świętego i przynosić owoce cnót. Amen.

Dzień 2

Pismo święte poucza: „Bóg zbawił nas przez obmycie odradzające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego” (Tt 3, 5-7).
Módlmy się: Boże, który w chrzcie świętym obficie wylałeś na nas Ducha Świętego, spraw łaskawie, aby wspierał On nasze pragnienie nieba, aby nas zachęcał, uczył, oświecał, pocieszał, umacniał, leczył, usprawiedliwiał i zbawiał. Amen.

Dzień 3
Pismo święte poucza: „Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (1 Kor 12, 13).
Módlmy się: Duchu Przenajświętszy, Boże jedności, zgody i pokoju, błagamy Cię pokornie, abyś zawsze jednoczył wszystkich wierzących w Chrystusa w Jego świętym Kościele. Amen.

Dzień 4

Pismo święte poucza: „Bóg jest tym, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych” (2 Kor 1, 21-22).
Módlmy się: Duchu Święty, dziękujemy Ci za to, że nas opieczętowałeś Bożym podobieństwem, które jest zadatkiem szczęścia wiecznego i wezwaniem do świętości. Amen.

Dzień 5

Pismo święte poucza: „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 26-27).
Módlmy się: Panie Jezu Chryste, dzięki mieszkającemu w nas Duchowi Świętemu, modlitwa nasza zdolna jest ujarzmić szatana i pokusy świata, a także zdolna jest wielbić Ciebie wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Amen.

Dzień 6
Pismo święte poucza: „Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Gal 5, 16.22.25).
Módlmy się: Panie, pomnóż w nas wiarę w Ciebie i zawsze nas oświecaj światłem Ducha Świętego, abyśmy postępowali według ducha i cieszyli się jego owocami. Amen.

Dzień 7

Pismo święte poucza: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele” (1 Kor 6, 19-20).
Módlmy się: Boże, dopóki żyjemy w ciele, walczymy ze złem, spraw przeto, abyśmy umieli opanować wszelkie pokusy i popędy przy pomocy mieszkającego w nas Ducha Świętego, abyśmy żyli wiecznie. Amen.

Dzień 8

Pismo święte poucza: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć. jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha – Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego” (1 Kor 2, 9-19).
Módlmy się: Przybądź, Duchu Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości, abyśmy miłowali Boga całym sercem i otrzymali wieczne szczęście. Amen.

Dzień 9
Pismo święte poucza: „Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2, 1-4).
Módlmy się: Duchu Święty, który sprawiłeś, że apostołowie mówili różnymi językami, spraw abyśmy w życiu chrześcijańskim potrafili mówić językiem słów, językiem czynów, językiem przykładu i wszystkimi możliwymi językami dla pomnożenia chwały Bożej. Amen.

Modlitwa końcowa (odmawiana w każdym dniu nowenny)

Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
Módlmy się: Boże, Ty otworzyłeś nam bramy życia wiecznego wywyższając Chrystusa i zsyłając nam Ducha Świętego, spraw, aby tak wielkie dary umocniły nasze oddanie się Tobie i pomnożyły naszą wiarę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

1. Wieczorna msza wigilijna

Tego formularza używa się w sobotę wieczorem przed pierwszymi Nieszporami Niedzieli Zesłania Ducha Świętego albo po nich. Gdy lud się zgromadzi, kapłan z usługującymi, ubrani w szaty liturgiczne koloru czerwonego, udają się do ołtarza.

I. OBRZĘDY WSTĘPNE

Po przybyciu do ołtarza kapłan i usługujący oddają mu należną cześć przez głęboki pokłon. Jeżeli w prezbiterium jest tabernakulum z Najświętszym Sakramentem – przyklękają. Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na znak czci, a następnie udaje się na miejsce przewodniczenia.

PIEŚŃ NA WEJŚCIE

1. Przyjdź Duchu Święty, ja pragnę.
O to dziś błagam Cię.
Przyjdź w swojej mocy i sile.
Radością napełnij mnie.

2. Przyjdź jako Mądrość do dzieci.
Przyjdź jak ślepemu wzrok.
Przyjdź jako moc w mej słabości.
Weź wszystko, co moje jest.

3. Przyjdź jako źródło w pustyni
z mocą do naszych dusz.
O niech Twa moc uzdrowienia
dotknie, uleczy mnie już.

Po skończeniu pieśni na wejście, kapłan i wierni stojąc czynią znak krzyża. Kapłan mówi:

K: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Potem kapłan zwraca się do ludu i rozkładając ręce pozdrawia go mówiąc:

K: Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami.

Lud odpowiada:

W: I z duchem twoim.

Kapłan, diakon albo odpowiednio przygotowany ministrant może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić wiernych w liturgię dnia. Wprowadzenia może dokonać ministrant.

AKT POKUTY – FORMA DRUGA

Kapłan wzywa wiernych do pokuty:

K: Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Słowo Boże i złożyć Najświętszą Ofiarę.

Kapłan może się posłużyć innymi słowami. Następuje krótkie milczenie.

Potem kapłan mówi:

K: Zmiłuj się nad nami, Panie.

Lud odpowiada:

W: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.

Kapłan:

K: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.

Lud:

W: I daj nam swoje zbawienie.

Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów:

K: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy * doprowadzi nas do życia wiecznego.

Lud odpowiada:

W: Amen.

WEZWANIA DO CHRYSTUSA PANA

Następują wezwania do Chrystusa, jeśli nie użyto trzeciej lub czwartej formy aktu pokuty:

K: Panie, zmiłuj się nad nami.
W: Panie, zmiłuj się nad nami.

K: Chryste, zmiłuj się nad nami.
W: Chryste, zmiłuj się nad nami.

K: Panie, zmiłuj się nad nami.
W: Panie, zmiłuj się nad nami.

HYMN

Jeżeli jest to przewidziane, śpiewa się lub odmawia hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Hymn może rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni. Podczas wypowiadania słów „Jezu Chryste” wszyscy czynią pokłon na znak czci.

K: Chwała na wysokości Bogu...
W: a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. * Amen.

Po hymnie kapłan ze złożonymi rękami mówi:

K: Módlmy się.

Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę:

KOLEKTA

K: Wszechmogący Boże, spraw, niech zajaśnieje nad nami blask Twojej chwały, * a Chrystus, Światłość ze Światłości, niech umocni darem Ducha Świętego serca odrodzonych dzięki Twojej łasce. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Po jej ukończeniu lud odpowiada:

W: Amen.

Wszyscy siadają, rozpoczyna się Liturgia Słowa.

II. LITURGIA SŁOWA

Lektor udaje się na ambonę i odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają siedząc.

Jako pierwsze czytanie należy wybrać jedną z podanych perykop ze Starego Testamentu:
1) Pomieszanie języków przy budowie wieży Babel (1 Rdz 11, 1-9),
2) Bóg zstępuje na górę Synaj w ogniu (2 Wj 19, 3-8a. 16-20b),
3) Duch daje życie (3 Ez 37, 1-14),
4) Wyleję Ducha mojego (3 Jl 3, 1-5).

PIERWSZE CZYTANIE 2 Wj 19, 3-8a. 16-20b
Bóg zstępuje na górę Synaj w ogniu

L: Czytanie z Księgi Wyjścia.

Mojżesz wstąpił do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i oznajmisz synom Izraela: Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym. Takie to słowa powiedz synom Izraela».

Mojżesz powrócił i zwołał starszych ludu, i przedstawił im wszystko, co mu Pan nakazał. Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: «Uczynimy wszystko, co Pan nakazał».

Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donioślejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów.

Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry.

Aby zaznaczyć koniec czytania, lektor dodaje:

L: Oto słowo Boże.

Wszyscy odpowiadają:

W: Bogu niech będą dzięki.

Psalmista (czyli kantor) recytuje psalm, a wszyscy powtarzają refren.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34

(R.: por. 30)

Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

⁰¹ Błogosław, duszo moja, Pana, *
⁰¹ o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
²⁴ Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
²⁴ ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Refren.

²⁹ Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
²⁹ i w proch się obracają.
³⁰ Stwarzasz je napełniając swym duchem *
³⁰ i odnawiasz oblicze ziemi.

Refren.

³¹ Niech chwała Pana trwa na wieki, *
³¹ niech Pan się raduje z dzieł swoich.
³⁴ Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
³⁴ będę radował się w Panu.

Refren.

Następnie, jeżeli jest drugie czytanie, lektor je odczytuje z ambony, jak poprzednio.

DRUGIE CZYTANIE Rz 8, 22-27
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości

L: Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian.

Bracia:

Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.

Aby zaznaczyć koniec czytania, lektor dodaje:

L: Oto słowo Boże.

Wszyscy odpowiadają:

W: Bogu niech będą dzięki.

Następuje śpiew przed Ewangelią.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Kapłan pochylony przed ołtarzem mówi cicho:

K: Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje, abym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię.

Potem udaje się na ambonę i mówi:

K: Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

W: I z duchem twoim.

K: Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Równocześnie czyni znak krzyża na księdze oraz na czole, ustach i piersi. Wszyscy odpowiadają:

W: Chwała Tobie, Panie.

Następnie kapłan głosi Ewangelię.

EWANGELIA J 7, 37-39
Strumienie wody żywej

W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem:

«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije. Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza».

A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

Po Ewangelii kapłan mówi:

K: Oto słowo Pańskie.

Wszyscy odpowiadają:

W: Chwała Tobie, Chryste.

Po czym czytający całuje księgę mówiąc cicho:

K: Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.

HOMILIA

Wszyscy siadają, Następuje homilia. Należy ją głosić we wszystkie niedziele i święta nakazane; w inne dni jest zalecona.

WYZNANIE WIARY

Jeżeli jest to przepisane, po homilii składa się wyznanie wiary:

Wierzę w jednego Boga, * Ojca Wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.

W czasie następujących słów, aż do „stał się człowiekiem”, wszyscy się pochylają na znak czci.

I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a Królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Po wyznaniu wiary następuje modlitwa powszechna, którą kapłan kieruje z miejsca przewodniczenia lub z ambony. W modlitwie powszechnej (czyli modlitwie wiernych) lud spełniając swoje wspólne kapłaństwo modli się za wszystkich ludzi.

MODLITWA POWSZECHNA

Kapłan wzywa wiernych do modlitwy i odmawia formułę końcową. Intencje modlitwy powszechnej podaje diakon, kantor, lektor, ministrant lub ktoś inny uprzednio wyznaczony. Wierni wyrażają swoje prośby w formie wspólnej inwokacji po intencjach.

K: Przyzywajmy Ducha Świętego, aby w swojej mocy zaradzał potrzebom całego Kościoła:

M: Módlmy się za Kościół święty, aby nieustannie otwierał się na działanie Ducha Świętego. Ciebie prosimy.
W: Wysłuchaj nas, Panie.

2. Módlmy się za kapłanów, aby zawsze wiernie wykorzystywali moc, daną im przez Chrystusa.
3. Módlmy się za młodzież, która przygotowuje się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, aby do końca życia pozostała wierna otrzymanej łasce.
4. Módlmy się za ubogich i potrzebujących, aby znaleźli się ludzie gotowi nieść im materialną i duchową pomoc w potrzebie.
5. Módlmy się za zmarłych, aby Zmartwychwstały Chrystus przyjął ich do swojego królestwa.
6. Módlmy się za nas samych, abyśmy w duchu jedności potrafili budować naszą wspólnotę parafialną.

K: Wszechmogący Boże, spełnij prośby, które ośmielamy się zanosić do Ciebie i wzbudź w naszych sercach ogień Twojej miłości – prosimy przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Po modlitwie wiernych wszyscy siadają, rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna.

III. LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

Po Liturgii Słowa rozpoczyna się śpiew na przygotowanie darów.

PIEŚŃ NA OFIAROWANIE

Ofiaruje Tobie, Panie mój,
Całe życie me,
Cały jestem Twój,
Aż po wieki.
Oto moje serce, przecież wiesz
Tyś miłością mą jedyną jest.

W czasie śpiewu ministranci umieszczają na ołtarzu korporał, palkę, puryfikaterz, kielich i mszał.

PRZYGOTOWANIE DARÓW

Wypada, aby wierni zaznaczyli swój udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy ministrantów. Składa się je w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła, przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.

Kapłan stojąc przy ołtarzu bierze patenę z chlebem, unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:

K: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia.

i składa patenę z chlebem na korporale. Następnie wlewa wino i nieco wody do kielicha, mówiąc:

K: Przez to misterium wody i wina * daj nam, Boże, udział w bóstwie Chrystusa, * który przyjął nasze człowieczeństwo.

Potem kapłan bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi cicho:

K: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem duchowym.

i stawia kielich na korporale. Następnie pochylony mówi cicho:

K: Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą * w duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza ofiara tak się dzisiaj dokona * przed Tobą, Panie Boże, * aby się Tobie podobała.

Kapłan stojąc z boku ołtarza myje ręce mówiąc cicho:

K: Obmyj mnie, Panie, z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego.

Następnie stojąc przed środkiem ołtarza kapłan zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:

K: Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.

Wszyscy odpowiadają:

W: Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę nad darami:

MODLITWA NAD DARAMI

K: Panie, nasz Boże, niech błogosławieństwo Ducha Świętego zstąpi na te dary † i wzbudzi w Twoim Kościele taką miłość, * aby wśród świata stawał się prawdziwym znakiem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Po jej ukończeniu wszyscy odpowiadają:

W: Amen.

Następującą prefację odmawia się w Wigilię Zesłania Ducha Świętego oraz w samą Uroczystość.

PREFACJA O ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO (nr 27)
Zesłanie Ducha Świętego dopełnieniem dzieła zbawienia

Rozkładając ręce, mówi:

K: Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

W: I z duchem twoim.

Podnosząc ręce, kapłan mówi:

K: W górę serca.

Wszyscy:

W: Wznosimy je do Pana.

Z rozłożonymi rękami kapłan dodaje:

K: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.

Wszyscy:

W: Godne to i sprawiedliwe.

Kapłan odmawia prefację z rękami rozłożonymi.

K: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.

Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, * zesłałeś dzisiaj Ducha Świętego na wszystkich, * których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, * jednocząc ich z Twoim Jednorodzonym Synem. * Duch Święty w początkach Kościoła dał wszystkim narodom poznać prawdziwego Boga * i zjednoczył różne języki w wyznawaniu tej samej wiary.

Dlatego pełnią łask paschalnych * radują się wszystkie ludy na całej ziemi. * Również chóry Aniołów i zastępy Świętych * śpiewają hymn ku Twojej chwale * nieustannie wołając:

Przy końcu prefacji składa ręce i razem z wiernymi kończy prefację głośno mówiąc:

W: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.

TRZECIA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:

GC: Zaprawdę, święty jesteś, Boże, * i słusznie Cię sławi wszelkie stworzenie, * bo przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * mocą Ducha Świętego ożywiasz i uświęcasz wszystko * oraz nieustannie gromadzisz lud swój, * aby na całej ziemi * składał Tobie ofiarę czystą.

Dlatego stajemy przed Tobą * i zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy święty dzień Pięćdziesiątnicy * w którym Duch Święty zstąpił na Apostołów * pod postacią ognistych języków.

Kapłan składa ręce i trzymając je nad wyciągnięte nad darami, mówi:

WK: Pokornie błagamy Cię, Boże, * uświęć mocą Twojego Ducha te dary, * które przynieśliśmy Tobie,

Składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:

aby się stały Ciałem i Krwią * Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa,

Składa ręce.

który nam nakazał spełniać to misterium.

W formułach, które następują, słowa Chrystusa należy wymawiać starannie i wyraźnie, bo tego wymaga ich znaczenie.

On bowiem tej nocy, której był wydany,

Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:

wziął chleb i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:

Lekko się pochyla.

Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
To jest bowiem ciało moje,
Które za was będzie wydane.

Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka. Następnie mówi:

Podobnie po wieczerzy

Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:

wziął kielich * i dzięki Tobie składając, błogosławił * i podał swoim uczniom, mówiąc:

Lekko się pochyla.

Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
To jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.

Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka.

Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

AKLAMACJA TRZECIA

GC: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.

Lud odpowiada:

W: Panie, Ty nas wybawiłeś * przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, * Ty jesteś Zbawicielem świata.

Następnie z rozłożonymi rękami kapłan mówi:

WK: Wspominając, Boże, * zbawczą mękę Twojego Syna, * jak również cudowne Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie, * oraz czekając na powtórne Jego przyjście, * składamy Ci wśród dziękczynnych modłów * tę żywą i świętą Ofiarę. Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła * i przyjmij Ofiarę, przez którą nas pojednałeś ze sobą. * Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna * i napełnieni Duchem Świętym, * stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie.

1K: Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie, * abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi, * przede wszystkim z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze Świętym Józefem, jej oblubieńcem, * ze świętymi Apostołami i Męczennikami, * (ze świętym N.)

Wymienia się imię świętego z dnia lub patrona.

i wszystkimi Świętymi, * którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie.

2K: Prosimy Cię, Boże, * aby ta Ofiara naszego pojednania z Tobą * sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. * Utwierdź w wierze i miłości Twój Kościół * pielgrzymujący na ziemi; * a więc Twojego sługę, naszego Papieża N., * naszego Biskupa N., (jego biskupów pomocniczych), * wszystkich biskupów świata, duchowieństwo * i cały lud odkupiony.

Wysłuchaj łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, * którzy z Twojej łaski stoją przed Tobą. * W miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, * zjednocz ze sobą wszystkie swoje dzieci * rozproszone po całym świecie.

Przyjmij do swojego Królestwa naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą,

Składa ręce.

przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.

Kapłan bierze patenę z hostią oraz kielich i, podnosząc je mówi:

WK: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Gdy lud odpowie, kapłan stawia patenę i kielich na ołtarzu.

OBRZĘDY KOMUNII

Kapłan ze złożonymi rękami mówi:

K: Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić:

Kapłan rozkłada ręce i razem z ludem mówi dalej:

W: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: * święć się imię Twoje, * przyjdź Królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego.

Z rozłożonymi rękami kapłan mówi dalej:

K: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali * przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Kapłan składa ręce. Lud kończy modlitwę odpowiadając:

W: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.

Kapłan z rozłożonymi rękami mówi głośno:

K: Panie Jezu Chryste, * Ty zesłałeś Ducha Świętego, * aby obdarzyć Kościół jednością i pokojem. * Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.

Składa ręce.

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Kapłan rozkładając i składając ręce, mówi:

K: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.

Lud odpowiada:

W: I z duchem twoim.

Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:

D: Przekażcie sobie znak pokoju.

Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie po kój i miłość; kapłan przekazuje znak pokoju diakonowi lub ministrantowi. Następnie bierze hostię, łamie ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:

K: Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, * które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.

W tym czasie się mówi:

W: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.

Jeżeli łamanie chleba trwa dłużej, można ten śpiew wielokrotnie powtórzyć. Przy ostatnim powtórzeniu mówi się: obdarz nas pokojem. Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi cicho:

K: Panie Jezu Chryste, * niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej * nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, * lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni * oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało.

Kapłan przyklęka, bierze hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno mówi:

K: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

Razem z ludem jeden raz dodaje:

W: Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja.

Kapłan zwrócony do ołtarza mówi cicho:

K: Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne. Ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.

Następnie bierze kielich i mówi cicho:

K: Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.

Ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.

Następnie kapłan bierze patenę lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje hostię, mówiąc:

K: Ciało Chrystusa.

Przystępujący do Komunii odpowiada:

W: Amen.

W ten sam sposób postępuje diakon, jeżeli rozdaje Komunię świętą. Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym wprowadzeniu.

Gdy kapłan przyjmuje Ciało Pańskie, rozpoczyna się śpiew na komunię.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

1. O Panie, Ty nam dajesz Ciało swe i Krew. (bis)
Do Ciebie więc idziemy wciąż radosną nucąc pieśń:

Ref. Ty jesteś Bogiem wiernym na wieczny czas. (2x)

2. Przez dar Twojego Chleba, dobry Boże nasz. (bis)
Rodzinę bratnią czynisz z nas, miłować uczysz nas.

3. To Twoje miłowanie dało wolność nam. (bis)
Chwalimy święte Imię Boga, jak uczyłeś nas.

4. Tyś nam wyznaczył drogę, wiodącą na Twój szlak. (bis)
Idziemy więc, by radość nieść tam, gdzie jej światu brak.

Po ukończeniu rozdawania Komunii kapłan, diakon lub akolita oczyszcza patenę nad kielichem i sam kielich. Podczas oczyszczania pateny i kielicha mówi on cicho:

D: Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, * co spożyliśmy ustami, * i dar otrzymany w doczesności * niech się stanie dla nas * lekarstwem na życie wieczne.

Oczyszczone naczynia eucharystyczne ministrant zanosi na stół. Jeżeli naczyń jest wiele, można je zostawić na korporale na ołtarzu lub na stole i dokonać puryfikacji po Mszy. Potem kapłan może wrócić na miejsce przewodniczenia.

PIEŚŃ NA UWIELBIENIE

W lekkim powiewie przychodzisz do mnie Panie. (bis)
Nie przez wicher ogromny i nie przez ogień,
Ale w lekkim powiewie przychodzisz do mnie Panie,
Ale w lekkim powiewie nawiedzasz duszę mą.

Zależnie od okoliczności, po pieśni można zachować przez jakiś czas święte milczenie. Następnie kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenie albo przy ołtarzu, mówi:

K: Módlmy się.

Jeżeli poprzednio nie było milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po Komunii:

MODLITWA PO KOMUNII

K: Boże, nasz Ojcze, niech przyjęty Sakrament nas uświęci † i da nam gorliwość płynącą od Ducha Świętego, * którym w cudowny sposób napełniłeś swoich Apostołów. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Po jej ukończeniu lud odpowiada:

W: Amen.

IV. OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

Jeżeli trzeba, można podać ludowi krótkie ogłoszenia.

Następnie kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce mówi:

K: Pan z wami.

Lud odpowiada:

W: I z duchem Twoim.

Formułę błogosławieństwa zgodnie z przepisami może poprzedzić modlitwa nad ludem. Wówczas diakon lub kapłan kieruje do wiernych wezwanie:

D: Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

lub podobne. Następnie kapłan wyciąga ręce nad ludem i odmawia modlitwę:

MODLITWA NAD LUDEM (nr 21 – w Okresie Wielkanocnym):

K: Wszechmogący Boże, oczyść dusze i ciała swoich wiernych, † aby przemienieni przez Ducha Świętego, * unikali grzesznych przyjemności i znajdowali radość w Twojej służbie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy odpowiadają:

W: Amen.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

Po modlitwie kapłan zawsze błogosławi lud mówiąc:

K: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.

Lud odpowiada:

W: Amen.

ROZESŁANIE

Potem diakon lub kapłan ze złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:

D: Idźcie w pokoju Chrystusa.

Lud odpowiada:

W: Bogu niech będą dzięki.

Kapłan na znak czci całuje ołtarz jak na początku Mszy i złożywszy razem z ministrantami należny ukłon, a przyklęknąwszy, jeśli na ołtarzu jest Najświętszy Sakrament, odchodzi.

PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE

Ref. Duchu Ogniu, Duchu Żarze,
Duchu Światło, Duchu Blasku,
Duchu Wichrze i Pożarze,
ześlij płomień Twojej łaski.

1. Chcesz, rozpalisz i rozognisz,
serca wzniesiesz na wysokość:
w ciemność rzucisz blask pochodni
i rozproszysz grzechu mroki.

2. Naszą nicość odbudujesz,
w najpiękniejsze znów struktury,
tchnieniem swoim świat przesnujesz
w szeleszczących modlitw sznury.

3. Z mgieł konkretny kształt wywodzisz
i z chaosu piękno ładu.
Tyś spokojem wśród niezgody
w bezradności Tyś jest radą.

4. Twe zbliżenie zaróżowi
pulsem życia, wzrostu drżeniem.
Narodzimy się na nowo,
ciemność stanie się promieniem.

LITANIA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu Świętego.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności.
Duchu Święty, źródło radości.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu.
Duchu Święty, dawco rady i męstwa.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych.
Duchu Święty, nasz Pocieszycielu.

Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty.

Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od sprzeciwiania się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
Od braku serca wobec bliźnich naszych.
Od nieżyczliwości i zazdrości braciom łaski Bożej.
Od zatwardziałości w grzechach.
Od zaniedbywania pokuty aż do śmierci.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci.
Od potępienia wiekuistego.
Przez cudowną sprawę przy poczęciu Jezusa Chrystusa.
Przez Twoje przyjście w językach ognistych.

My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty.
Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył.
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył.
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył.
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył.
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył.
Abyś nas w cierpieniach naszych pocieszyć raczył.
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić i zachować raczył.
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył.
Abyśmy Ciebie miłowali i dla Ciebie grzechów się strzegli.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha.

Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.

Zachęcam do wysłuchania katechezy nt. Uroczystości Zesłania Ducha Świętego:

Film pochodzi ze strony www.baptysterium.pl

UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

2. Msza w dzień

I. OBRZĘDY WSTĘPNE

Po przybyciu do ołtarza kapłan i usługujący oddają mu należną cześć przez głęboki pokłon. Jeżeli w prezbiterium jest tabernakulum z Najświętszym Sakramentem – przyklękają. Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na znak czci, a następnie udaje się na miejsce przewodniczenia.

PIEŚŃ NA WEJŚCIE

1. Przyjdź Duchu Święty, ja pragnę.
O to dziś błagam Cię.
Przyjdź w swojej mocy i sile.
Radością napełnij mnie.

2. Przyjdź jako Mądrość do dzieci.
Przyjdź jak ślepemu wzrok.
Przyjdź jako moc w mej słabości.
Weź wszystko, co moje jest.

3. Przyjdź jako źródło w pustyni
z mocą do naszych dusz.
O niech Twa moc uzdrowienia
dotknie, uleczy mnie już.

Po skończeniu pieśni na wejście, kapłan i wierni stojąc czynią znak krzyża. Kapłan mówi:

K: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Potem kapłan zwraca się do ludu i rozkładając ręce pozdrawia go mówiąc:

K: Miłość Boga Ojca, * łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa * i dar jedności w Duchu Świętym * niech będą z wami wszystkimi.

Lud odpowiada:

W: I z duchem twoim.

Kapłan, diakon albo odpowiednio przygotowany ministrant może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić wiernych w liturgię dnia:

KOMENTARZ NA ROZPOCZĘCIE

M: Tak jak Uczniowie Chrystusa, gromadzimy się w Wieczerniku, aby sprawować Najświętszą Ofiarę Ciała i Krwi Pańskiej. Dziś na sprawowaniu Eucharystii gromadzi nas uroczystość Zesłania Ducha Świętego. To w Niej przez Ducha Świętego dopełnione zostaje paschalne dzieło Jezusa Chrystusa. Darem Jego jest Duch Święty, przez którego nieustannie Bóg odnawia nasze serca i oblicze ziemi.
Prośmy podczas tej Mszy Świętej, aby Duch Święty był obecny zawsze w naszym życiu, byśmy posiedli Jego dary dla dobra całej wspólnoty Kościoła.

AKT POKUTY – FORMA TRZECIA

Kapłan wzywa wiernych do pokuty tymi lub podobnymi słowami:

K: Za nim jednak będziemy o to prosić, przeprośmy dobrego Boga za to, że nie zawsze jesteśmy otwarci na działanie Ducha Świętego w naszym życiu.

Następuje krótkie milczenie. Potem kapłan lub odpowiednio przygotowany ministrant wygłasza następujące wezwanie skierowane do Chrystusa, kończące się słowami „zmiłuj się nad nami”, które lud powtarza.

K: Panie, który przebaczyłeś skruszonemu Piotrowi, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
K: Chryste, który obiecałeś Dobremu Łotrowi Królestwo niebieskie, zmiłuj się na nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
K: Panie, który zesłałeś Apostołom Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.

Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów:

K: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy * doprowadzi nas do życia wiecznego.

Lud odpowiada:

W: Amen.

HYMN

Jeżeli jest to przewidziane, śpiewa się lub odmawia hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Hymn może rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni. Podczas wypowiadania słów „Jezu Chryste” wszyscy czynią pokłon na znak czci.

Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. * Amen.

Po hymnie kapłan ze złożonymi rękami mówi:

K: Módlmy się.

Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę:

KOLEKTA

K: Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, † ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię * i dokonaj w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Po jej ukończeniu lud odpowiada:

W: Amen.

Wszyscy siadają, rozpoczyna się Liturgia Słowa.

II. LITURGIA SŁOWA

Lektor udaje się na ambonę i odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają siedząc.

PIERWSZE CZYTANIE Dz 2, 1-11
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym

L: Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.

Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? — Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

Aby zaznaczyć koniec czytania, lektor dodaje:

L: Oto słowo Boże.

Wszyscy odpowiadają:

W: Bogu niech będą dzięki.

Psalmista (czyli kantor) recytuje psalm, a wszyscy powtarzają refren.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34

(R.: por. 30)

Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

⁰¹ Błogosław, duszo moja, Pana, *
⁰¹ o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
²⁴ Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
²⁴ ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Refren.

²⁹ Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
²⁹ i w proch się obracają.
³⁰ Stwarzasz je napełniając swym duchem *
³⁰ i odnawiasz oblicze ziemi.

Refren.

³¹ Niech chwała Pana trwa na wieki, *
³¹ niech Pan się raduje z dzieł swoich.
³⁴ Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
³⁴ będę radował się w Panu.

Refren.

Następnie, jeżeli jest drugie czytanie, lektor je odczytuje z ambony, jak poprzednio.

DRUGIE CZYTANIE                                                                                1 Kor 12, 3b-7. 12-13
Duch Święty źródłem jedności chrześcijan

L: Czytanie z Pierwszego listu św. Pawła Apostoła do Koryntian.

Bracia:

Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.

Aby zaznaczyć koniec czytania, lektor dodaje:

L: Oto słowo Boże.

Wszyscy odpowiadają:

W: Bogu niech będą dzięki.

Na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Lekcjonarz przewiduje Sekwencję. Sekwencję powinien wykonywać kantor lub schola cantorum (zaś w wypadku konieczności sam kapłan). Sekwencji nie śpiewa całe zgromadzenie – zadaniem ludu jest wsłuchiwanie się w jej treść, zgodnie z jej pierwotnym sensem. Podczas śpiewu Sekwencji zachowuje się postawę siedzącą, powstając dopiero na „Alleluja”.

SEKWENCJA

Przybądź, Duchu Święty,                Bez Twojego tchnienia,
Ześlij z nieba wzięty                       Cóż jest wśród stworzenia?
Światła Twego strumień.               Jeno cierń i nędze.

Przyjdź, Ojcze ubogich,                 Obmyj, co nieświęte,
Przyjdź, Dawco łask drogich,         Oschłym wlej zachętę,
Przyjdź, Światłości sumień.            Ulecz serca ranę.

O, najmilszy z gości,                    Nagnij, co jest harde,
Słodka serc radości,                       Rozgrzej serca twarde,
Słodkie orzeźwienie.                      Prowadź zabłąkane.

W pracy Tyś ochłodą,                    Daj Twoim wierzącym,
W skwarze żywą wodą,                 W Tobie ufającym,
W płaczu utulenie.                         Siedmiorakie dary.

Światłości najświętsza,                 Daj zasługę męstwa,
Serc wierzących wnętrza                Daj wieniec zwycięstwa,
Poddaj Twej potędze.                    Daj szczęście bez miary.

Więcej na temat sekwencji, jej historii i miejsca w liturgii pod linkiem:
http://www.liturgista.pl/

Bezpośrednio po sekwencji następuje śpiew przed Ewangelią. Wszyscy wstają.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Kapłan pochylony przed ołtarzem mówi cicho:

K: Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje, abym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię.

Potem udaje się na ambonę i mówi:

K: Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

W: I z duchem twoim.

K: Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Równocześnie czyni znak krzyża na księdze oraz na czole, ustach i piersi. Wszyscy odpowiadają:

W: Chwała Tobie, Panie.

Następnie kapłan głosi Ewangelię.

EWANGELIA                                                                                                       J 20, 19-23
Jezus daje Ducha Świętego

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Po Ewangelii kapłan mówi:

K: Oto słowo Pańskie.

Wszyscy odpowiadają:

W: Chwała Tobie, Chryste.

Po czym czytający całuje księgę mówiąc cicho:

K: Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.

HOMILIA

Wszyscy siadają, Następuje homilia. Należy ją głosić we wszystkie niedziele i święta nakazane; w inne dni jest zalecona.

WYZNANIE WIARY

Jeżeli jest to przepisane, po homilii składa się wyznanie wiary:

Wierzę w jednego Boga, * Ojca Wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.

W czasie następujących słów, aż do „stał się człowiekiem”, wszyscy się pochylają na znak czci.

I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a Królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Po wyznaniu wiary następuje modlitwa powszechna, którą kapłan kieruje z miejsca przewodniczenia lub z ambony. W modlitwie powszechnej (czyli modlitwie wiernych) lud spełniając swoje wspólne kapłaństwo modli się za wszystkich ludzi.

MODLITWA POWSZECHNA

Kapłan wzywa wiernych do modlitwy i odmawia formułę końcową. Intencje modlitwy powszechnej podaje diakon, kantor, lektor, ministrant lub ktoś inny uprzednio wyznaczony. Wierni wyrażają swoje prośby w formie wspólnej inwokacji po intencjach.

K: Przyzywajmy Ducha Świętego, aby w swojej mocy zaradzał potrzebom całego Kościoła:

M: Módlmy się kapłanów, zwłaszcza za tych, którzy w tym czasie przyjmują sakrament święceń, aby wierną posługą dawali dowód całkowitego oddania życia Chrystusowi. Przyjdź Duchu Święty!
W: Wysłuchaj nas, Panie.

2. Módlmy się za szczególnie wezwanych do głoszenia dobrej nowiny: duszpasterzy, misjonarzy, katechetów, aby przez swoją służbę Chrystusowi zbliżali się do Niego. Przyjdź Duchu Święty!
3. Módlmy się za młodzież, zwłaszcza za przygotowujących się do sakramentu bierzmowania, aby Boży płomień rozpalał ją do mężnego wyznawania wiary i służby w Kościele. Przyjdź Duchu Święty!
4. Módlmy się za chorych, cierpiących, umierających: aby Duch Pocieszyciel wstawiał się za nimi i uzdrawiał ich dusze i ciała. Przyjdź Duchu Święty!
5. Módlmy się za tych, którzy przekroczyli już próg nadziei i oczekiwania, aby mieli swój udział w zmartwychwstaniu Chrystusa. Przyjdź Duchu Święty!
6. Módlmy się za nas samych, abyśmy potrafili w codzienności żyć pełni Chrystusowego pokoju. Przyjdź Duchu Święty!

K: Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaską Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego zła. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Po modlitwie wiernych wszyscy siadają, rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna.

III. LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

Diakon, ministrant albo wyznaczona wcześniej osoba odczytuje komentarz towarzyszący procesji z darami. W tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu korporał, palkę, puryfikaterz, kielich i mszał.

KOMENTARZ NA PROCESJĘ Z DARAMI

M: Do ołtarza Pańskiego zanosimy dary Chleba i Wina, które uświęcającą mocą Ducha Świętego staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. Włączmy się w tę procesję, zanosząc w naszych modlitwach intencje z jakimi przybyliśmy do kościoła, a także nasze własne serca, które ciągle „zabrudzamy” grzechami, aby ofiara Chrystusa je obmyła i uświęciła na wieki.

Po odczytaniu komentarza rozpoczyna się śpiew.

PIEŚŃ NA OFIAROWANIE

Ofiaruje Tobie, Panie mój,
Całe życie me,
Cały jestem Twój,
Aż po wieki.
Oto moje serce, przecież wiesz
Tyś miłością mą jedyną jest.

PRZYGOTOWANIE DARÓW

Wypada, aby wierni zaznaczyli swój udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy ministrantów. Składa się je w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła, przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.

Kapłan stojąc przy ołtarzu bierze patenę z chlebem, unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:

K: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia.

i składa patenę z chlebem na korporale. Następnie wlewa wino i nieco wody do kielicha, mówiąc:

K: Przez to misterium wody i wina * daj nam, Boże, udział w bóstwie Chrystusa, * który przyjął nasze człowieczeństwo.

Potem kapłan bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi cicho:

K: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem duchowym.

i stawia kielich na korporale. Potem kapłan pochylony mówi cicho:

K: Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą * w duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza ofiara tak się dzisiaj dokona * przed Tobą, Panie Boże, * aby się Tobie podobała.

Kapłan stojąc z boku ołtarza myje ręce mówiąc cicho:

K: Obmyj mnie, Panie, z mojej winy * i oczyść mnie z grzechu mojego.

Następnie stojąc przed środkiem ołtarza kapłan zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:

K: Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.

Wszyscy odpowiadają:

W: Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę nad darami:

MODLITWA NAD DARAMI

K: Panie, nasz Boże, † spraw, aby zgodnie z obietnicą Twojego Syna, Duch Święty dał nam głębiej zrozumieć tajemnicę Eucharystii, * i doprowadził nas do całej prawdy. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Po jej ukończeniu wszyscy odpowiadają:

W: Amen.

Następującą prefację odmawia się w Wigilię Zesłania Ducha Świętego oraz w samą Uroczystość.

PREFACJA O ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO (nr 27)
Zesłanie Ducha Świętego dopełnieniem dzieła zbawienia

Rozkładając ręce, mówi:

K: Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

W: I z duchem twoim.

Podnosząc ręce, kapłan mówi:

K: W górę serca.

Wszyscy:

W: Wznosimy je do Pana.

Z rozłożonymi rękami kapłan dodaje:

K: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.

Wszyscy:

W: Godne to i sprawiedliwe.

Kapłan odmawia prefację z rękami rozłożonymi.

K: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.

Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, * zesłałeś dzisiaj Ducha Świętego na wszystkich, * których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, * jednocząc ich z Twoim Jednorodzonym Synem. * Duch Święty w początkach Kościoła dał wszystkim narodom poznać prawdziwego Boga * i zjednoczył różne języki w wyznawaniu tej samej wiary.

Dlatego pełnią łask paschalnych * radują się wszystkie ludy na całej ziemi. * Również chóry Aniołów i zastępy Świętych * śpiewają hymn ku Twojej chwale * nieustannie wołając:

Przy końcu prefacji składa ręce i razem z wiernymi kończy prefację głośno mówiąc:

W: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.

We wszystkich Mszach wolno odprawiającemu kapłanowi śpiewać te części Modlitwy Eucharystycznej, które można śpiewać w Mszy koncelebrowanej. W pierwszej Modlitwie Eucharystycznej, czyli Kanonie Rzymskim, można opuścić te części, które są ujęte w nawiasy.

PIERWSZA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Główny celebrans z rozłożonymi rękami mówi:

GC: Ojcze nieskończenie dobry, * pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana,

składa ręce i mówi:

abyś przyjął

robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:

i pobłogosławił + te święte dary ofiarne.

Rozłożywszy ręce mówi:

Składamy je Tobie przede wszystkim * za Twój święty Kościół powszechny, * razem z Twoim sługą, naszym Papieżem N., * naszym biskupem N. (jego biskupami pomocniczymi) * oraz wszystkimi, którzy wiernie strzegą * wiary katolickiej i apostolskiej. * Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, * otaczaj opieką i rządź nim na całej ziemi.

Główny celebrans składa ręce. Pierwszy z koncelebransów rozkłada ręce i mówi:

1K: Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N.

Kapłan może głośno wymienić tych, za których szczególnie się modli.

i o wszystkich tu zgromadzonych, * których wiara i oddanie są Ci znane.

Składa ręce i przez chwilę modli się w ciszy. Następnie rozłożywszy ręce mówi:

Za nich składamy Tobie tę Ofiarę uwielbienia, * a także oni ją składają * i wznoszą swoje modlitwy ku Tobie, * Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu, * za siebie oraz za wszystkich swoich bliskich, * aby dostąpić odkupienia dusz swoich * i osiągnąć zbawienie.

Pierwszy z koncelebransów składa ręce. Drugi z koncelebransów rozkłada ręce i mówi:

2K: Zjednoczeni z całym Kościołem, * uroczyście obchodzimy święty dzień Pięćdziesiątnicy, * w którym Duch Święty zstąpił na Apostołów * pod postacią ognistych języków, * i ze czcią wspominamy * najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, * Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, * a także świętego Józefa, * Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, * oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra i Pawła, Andrzeja, * (Jakuba, Jana, Tomasza, * Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza Szymona i Tadeusza, * Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, * Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, * Jana i Pawła, Kosmę i Damiana) * i wszystkich Twoich Świętych. * Przez ich zasługi i modlitwy * otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką.

Składa ręce.

(Przez Chrystusa, Pana Naszego. Amen.)

Główny celebrans rozkłada ręce i mówi:

GC: Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę * od nas, sług Twoich * i całego ludu Twego. * Napełnij nasze życie swoim pokojem * zachowaj nas od wiecznego potępienia * i dołącz do grona swoich wybranych.

Składa ręce.

(Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.)

Choralista daje znak dzwonkami, Wierni klękają. Wszyscy celebrujący kapłani trzymając ręce wyciągnięte nad darami, mówią:

WK: Prosimy Cię, Boże, * uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa, * mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, * aby się stała dla nas Ciałem i Krwią * Twojego umiłowanego Syna, * naszego Pana Jezusa Chrystusa.

W formułach, które następują, słowa Chrystusa należy wymawiać starannie i wyraźnie, bo tego wymaga ich znaczenie.

On to w dzień przed męką

Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:

wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce,

podnosi oczy

podniósł oczy ku niebu, * do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, * i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:

lekko się pochyla.

Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
to jest bowiem Ciało moje,
które za was będzie wydane.

Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię (choralista daje znak gongiem), składa ją na patenie i przyklęka.

Następnie mówi:

Podobnie po wieczerzy

Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:

wziął ten przesławny kielich * w swoje święte i czcigodne ręce, * ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił, * i podał swoim uczniom mówiąc:

lekko się pochyla.

Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
to jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.

Ukazuje ludowi kielich (choralista daje znak gongiem), stawia go na korporale i przyklęka. Choralista daje znak dzwonkami, wszyscy wstają. Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

AKLAMACJA DRUGA

GC: Wielka jest tajemnica naszej wiary.

Lud odpowiada:

W: Ile razy ten chleb spożywamy * i pijemy z tego kielicha * głosimy śmierć Twoją, Panie, * oczekując Twego przyjścia w chwale.

Następnie wszyscy celebrujący kapłani z rozłożonymi rękami mówią:

WK: Boże Ojcze, my, Twoi słudzy, * oraz lud Twój święty, * wspominając błogosławioną mękę, zmartwychwstanie * oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, * naszego Pana Jezusa Chrystusa, * składamy Twojemu najwyższemu majestatowi * z otrzymanych od Ciebie darów * Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, * Chleb święty życia wiecznego * i Kielich wiekuistego zbawienia. * Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, * podobnie jak przyjąłeś dary swojego sługi, * sprawiedliwego Abla, * i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama * oraz tę ofiarę, * którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, * jako zapowiedź Ofiary doskonałej.

Wszyscy celebrujący kapłani pochylają się i ze złożonymi rękami mówią:

Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, * niech Twój święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie * przed oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza * Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna,

prostują się i żegnają, mówiąc:

otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę.

Składają ręce.

(Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.)

Trzeci z koncelebransów rozkłada ręce i mówi:

3K: Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N.,

Kapłan może głośno wymienić tych, za których szczególnie się modli.

którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary * i śpią w pokoju.

Składa ręce i przez chwilę modli się za zmarłych.

Następnie rozłożywszy ręce mówi:

Błagamy Cię, daj tym zmarłym * oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie * udział w Twojej radości, światłości i pokoju.

Składa ręce.

(Przez Chrystusa, Pana Naszego. Amen.)

Czwarty koncelebrans prawą ręką uderza się w piersi i mówi:

4K: Również nam, Twoim grzesznym sługom,

rozłożywszy ręce mówi:

ufającym w Twoje miłosierdzie, * daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: * Janem Chrzcicielem, Szczepanem, * Maciejem, Barnabą, * (Ignacym, Aleksandrem * Marcelinem, Piotrem, * Felicytą, Perpetuą, * Agatą, Łucją, * Agnieszką, Cecylią, Anastazją) * i wszystkimi Twoimi Świętymi; * prosimy Cię, dopuść nas do ich grona * nie z powodu naszych zasług, * lecz dzięki Twojemu przebaczeniu.

Składa ręce. Główny celebrans ze złożonymi rękami mówi:

GC: Przez Chrystusa, naszego Pana, * przez którego, Boże, wszystkie te dobra * ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, * błogosławisz i nam ich udzielasz.

Główny celebrans bierze patenę z hostią (a gdy jest Diakon, to bierze on kielich) i podnosząc je mówi razem ze wszystkimi celebrującymi kapłanami:

WK: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego, * wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Gdy lud odpowie, kapłan stawia patenę i kielich na ołtarzu.

OBRZĘDY KOMUNII

Kapłan ze złożonymi rękami mówi:

K: Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić:

Kapłan rozkłada ręce i razem z ludem mówi dalej:

W: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: * święć się imię Twoje, * przyjdź Królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego.

Z rozłożonymi rękami kapłan mówi dalej:

K: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali * przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Kapłan składa ręce. Lud kończy modlitwę odpowiadając:

W: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.

Kapłan z rozłożonymi rękami mówi głośno:

K: Panie Jezu Chryste, * Ty zesłałeś Ducha Świętego, * aby obdarzyć Kościół jednością i pokojem. * Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.

Składa ręce.

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

Lud odpowiada:

W: Amen.

Kapłan rozkładając i składając ręce, mówi:

K: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.

Lud odpowiada:

W: I z duchem twoim.

Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:

D: Przekażcie sobie znak pokoju.

Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie po kój i miłość; kapłan przekazuje znak pokoju diakonowi lub ministrantowi. Następnie bierze hostię, łamie ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:

K: Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, * które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.

W tym czasie się mówi:

W: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.

Jeżeli łamanie chleba trwa dłużej, można ten śpiew wielokrotnie powtórzyć. Przy ostatnim powtórzeniu mówi się: obdarz nas pokojem. Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi cicho:

K: Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, * Ty z woli Ojca, * za współdziałaniem Ducha Świętego, * przez swoją śmierć dałeś życie światu, * wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją * od wszystkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; * spraw także, * abym zawsze zachowywał Twoje przykazania * i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.

Kapłan przyklęka, bierze hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno mówi:

K: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

Razem z ludem jeden raz dodaje:

W: Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja.

Kapłan zwrócony do ołtarza mówi cicho:

K: Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne. Ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.

Następnie bierze kielich i mówi cicho:

K: Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.

Ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.

Następnie kapłan bierze patenę lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje hostię, mówiąc:

K: Ciało Chrystusa.

Przystępujący do Komunii odpowiada:

W: Amen.

W ten sam sposób postępuje diakon, jeżeli rozdaje Komunię Świętą. Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym wprowadzeniu.

Gdy kapłan przyjmuje Ciało Pańskie, rozpoczyna się śpiew na komunię.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ
Hymn eucharystyczny napisany przez św. Tomasza z Akwinu (Adoro Te Devote) (trzy pierwsze zwrotki). Do polskiej wersji pieśni w 1953 r. ks. A. Poradowski dopisał zwrotki 4-7. Melodia gregoriańska.

1. Zbliżam się w pokorze i niskości swej,
Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej.
Tobie dziś w ofierze serce daję swe,
O, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe.

2. Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak,
Kto się im poddaje, temu wiary brak,
Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę,
Że w postaci Chleba utaiłeś się.

3. Bóstwo Swe na Krzyżu skryłeś wobec nas,
Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz,
Lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam,
Gdzieś przygarnął łotra, do Twych niebios bram.

4. Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam Ran,
Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan,
Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską Swą,
Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą.

5. Ty, coś upamiętnił śmierci Bożej czas,
Chlebie Żywy, życiem swym darzący nas.
Spraw, bym dla swej duszy życie z Ciebie brał,
Bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał.

6. Ty, co jak pelikan, Krwią swą karmisz lud,
Przywróć mi niewinność, oddal grzechów brud.
Oczyść mnie Krwią swoją, która wszystkich nas
Jedną kroplą może obmyć z win i zmaz.

7. Pod zasłoną teraz, Jezu, widzę Cię,
Niech pragnienie serca kiedyś spełni się,
Bym oblicze Twoje tam oglądać mógł,
Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg.

Po ukończeniu rozdawania Komunii kapłan, diakon lub akolita oczyszcza patenę nad kielichem i sam kielich. Podczas oczyszczania pateny i kielicha mówi on cicho:

D: Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, * co spożyliśmy ustami, * i dar otrzymany w doczesności * niech się stanie dla nas * lekarstwem na życie wieczne.

Oczyszczone naczynia eucharystyczne ministrant zanosi na stół. Jeżeli naczyń jest wiele, można je zostawić na korporale na ołtarzu lub na stole i dokonać puryfikacji po Mszy. Potem kapłan może wrócić na miejsce przewodniczenia. Po zakończeniu pieśni na komunię wszyscy wstają i śpiewają hymn:

PIEŚŃ NA UWIELBIENIE
Hymn do Ducha Świętego

1. O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.

2. Pocieszycielem jesteś zwan
i najwyższego Boga dar,
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
zdrój żywy, miłość, ognia żar.

3. Ty darzysz łaską siedemkroć,
bo moc z prawicy Ojca masz,
przez Ojca obiecany nam,
mową wzbogacasz język nasz.

4. Światłem rozjaśnij naszą myśl,
w serca nam miłość świętą wlej
i wątłą słabość naszych ciał
pokrzep stałością mocy Swej.

5. Nieprzyjaciela odpędź w dal
i Twym pokojem obdarz wraz,
niech w drodze za przewodem Twym
miniemy zło, co kusi nas.

6. Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
daj, by i Syn poznany był,
i Ciebie, Jedno Tchnienie Dwóch
niech wyznajemy z wszystkich sił.

7. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi,
Synowi, który zmartwychwstał
i Temu, co pociesza nas,
niech hołd wieczystych płynie chwał.

Amen.

Następnie kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenia albo przy ołtarzu, mówi:

K: Módlmy się.

Jeżeli poprzednio nie było milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po Komunii:

MODLITWA PO KOMUNII

K: Boże, Ty udzielasz swojemu Kościołowi nadprzyrodzonych darów, † zachowaj łaskę, którą go obdarzyłeś, * aby zawsze działała w nas moc Ducha Świętego, a pokarm eucharystyczny przez Niego uświęcony przyczynił się do naszego wiecznego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Po jej ukończeniu lud odpowiada:

W: Amen.

IV. OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

Jeżeli trzeba, można podać ludowi krótkie ogłoszenia. Po ogłoszeniach wyznaczona osoba odczytuje komantarz:

KOMENTARZ NA ZAKOŃCZENIE

M: Bóg potrzebuje człowieka, aby dokonać przemiany świata i ludzi w dzieło miłości. Potrzebuje każdego człowieka. Ciebie i mnie! Kto raz doznał w sobie uczucia prawdziwej miłości, ten łatwo zrozumie, do czego miłość jest zdolna.
W świętej liturgii przyjęliśmy do naszego serca Ciało Chrystusa. Umocnieni tym boskim pokarmem, prowadzeni przez Ducha Świętego, głośmy w naszych rodzinach, i wśród znajomych „wielkie dzieła Boże”. Niech błogosławieństwo Ojca, Syna i Ducha Świętego będzie dla nas pomocą.

Następnie kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce mówi:

K: Pan z wami.

Lud odpowiada:

W: I z duchem Twoim.

Kapłan może udzielić uroczystego błogosławieństwa na zakończenie Mszy, liturgii słowa, godziny kanonicznej albo na zakończenie obrzędów sakramentów. Wówczas Diakon, albo jeżeli go nie ma sam kapłan, może skierować do wiernych wezwanie:

D: Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

lub podobne. Następnie kapłan wyciąga ręce nad ludem i odmawia formuły błogosławieństwa, a wszyscy odpowiadają: „Amen”.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO UROCZYSTE O DUCHU ŚWIĘTYM (nr 9):

K: Bóg, Ojciec światłości, który w dniu dzisiejszym oświecił dusze uczniów przez zesłanie Ducha Pocieszyciela, † niech wam udzieli swojego błogosławieństwa * i napełni was darami Ducha Świętego.
W: Amen.

K: Niech ogień Ducha Świętego, † który ukazał się nad uczniami, * oczyści wasze serca od wszelkiego grzechu i przeniknie was swoim światłem.
W: Amen.

K: Duch Święty, który zjednoczył różne narody w wyznawaniu tej samej wiary, † niech sprawi, abyście trwali w tej wierze * i od nadziei przeszli do oglądania Boga w niebie.
W: Amen.

Następnie kapłan zawsze błogosławi lud mówiąc:

K: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.

Lud odpowiada:

W: Amen.

ROZESŁANIE

Następuje formuła odesłania wiernych: diakon lub kapłan ze złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:

D: Idźcie w pokoju Chrystusa, Alleluja, Alleluja.

Lud odpowiada:

W: Bogu niech będą dzięki, Alleluja, Alleluja.

Kapłan na znak czci całuje ołtarz jak na początku Mszy i złożywszy razem z ministrantami należny ukłon, a przyklęknąwszy, jeśli na ołtarzu jest Najświętszy Sakrament, odchodzi.

PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE

Ref. Duchu Ogniu, Duchu Żarze,
Duchu Światło, Duchu Blasku,
Duchu Wichrze i Pożarze,
ześlij płomień Twojej łaski.

1. Chcesz, rozpalisz i rozognisz,
serca wzniesiesz na wysokość:
w ciemność rzucisz blask pochodni
i rozproszysz grzechu mroki.

2. Naszą nicość odbudujesz,
w najpiękniejsze znów struktury,
tchnieniem swoim świat przesnujesz
w szeleszczących modlitw sznury.

3. Z mgieł konkretny kształt wywodzisz
i z chaosu piękno ładu.
Tyś spokojem wśród niezgody
w bezradności Tyś jest radą.

4. Twe zbliżenie zaróżowi
pulsem życia, wzrostu drżeniem.
Narodzimy się na nowo,
ciemność stanie się promieniem.

Po zakończeniu Okresu Wielkanocnego paschał przechowuje się w kaplicy chrzcielnej (bądź w pobliżu chrzcielnicy). Zapala się go w czasie sprawowania Sakramentu Chrztu Świętego i od niego zapala się świece nowo ochrzczonych (tzw. gromnice).

Do pobrania:
1) Nowenna przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego
2) Wigilia Niedzieli Zesłania Ducha Świętego (msza w nocy)
3) Uroczystość Zesłania Ducha Świętego (msza w dzień)
4) Święto Maryi Matki Kościoła (formularz mszy)